9
อย่าล้ำเส้น
"บอกว่าให้เรียกพี่" หญิงสาวหลุดขำออกมา จริงสิ...เธอลืมไปเลยว่าเขาให้เธอเรียกพี่แต่ก็เธอดันเรียกเขาว่าคุณไปตั้งหลายรอบ
หรือว่าเมื่อครู่จะเป็นบทลงโทษกับความไม่พอใจในสรรพนามที่เธอได้เอ่ยเรียกกันนะ?
"พี่ภู"
"ขี้ลืม" เขาเอ่ยขณะที่ใบหน้าหล่อเหลายังคงคลอเคลียอยู่ที่คนตัวเล็กไม่ห่าง
"ถอยออกไปหน่อยได้ไหมคะ" ในตอนนี้เธอและเขาอยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะของกันและกัน
"พรุ่งนี้มีเรียนไหม"
"ไม่มีค่ะ"
"..."
"ถามทำไมเหรอคะ"
พรึ่บ!
"พะ...พี่ภู..." วงแขนแกร่งช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขนโดยไม่ทันตั้งตัว มือเล็กคล้องหนาเพื่อยึดหลักและมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
"อยู่กับฉัน..." ร่างสูงเดินตรงเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวของเขาก่อนจะวางร่างเล็กบนเตียงกว้างขนาดคิงไซซ์
"...ถึงเช้าเลยนะ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยแนบชิดที่แก้มใสพลางจูบซับที่หน้าผากมนของคนตัวเล็กเบาๆ มือหนาปัดป่ายเรือ
