เตรียมฉลองได้งานใหม่
1088 คำ
วันใหม่
วันนี้ฉันมาทำงานปกติ ที่บริษัทเดิม เพราะฉันยังไม่ได้ลาออก อีกอย่างงานที่ไปสมัครมาเมื่อวานก็ใช่ว่าเขาจะตอบตกลงซะทีเดียว ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ที่นั้นเขาจะเลือกฉันหรือเปล่า
"ลดา มีงานมาให้ทำ" เสียงหวานของเพื่อนร่วมงานของฉันเดินมาแล้วเอางานมาวางตรงหน้า
"อะไร?" ฉันหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาดูพร้อมกับขมวดคิ้ว
"นี่มันงานของเธอนี่นา แล้วเอามาให้ฉันทำไมกัน"
"ใช่ไง ทำให้หน่อยไม่ได้หรือยังไง เธอว่างไม่ใช่หรอ"
"ว่างที่ไหนกัน เธอไม่เห็นหรือไง ว่าฉันทำงานอยู่" นี่แหละอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันอยากออกจากที่นี่ คือคนที่ฉันคิดว่าเป็นเพื่อนร่วมงาน แต่ชอบเอาเปรียบฉันอยู่ร่ำไป คนพวกนี้เห็นคนอื่นได้ดีไม่ได้ ชอบพูดแซะ พอมีงานให้เราช่วยทำก็ไม่ถามเหตุผลว่าเราสะดวกช่วยหรือเปล่า พอไม่ช่วยก็อ้าง
"แหม เดี๋ยวนี้เป็นคนโปรดของหัวหน้า ไหว้วานนิดหน่อยทำให้ไม่ได้ ก็อย่างว่าแหละเนาะ เขามีผลงานเด่นแล้วนี้" ฉันที่ได้ยินแบบนั้น ถึงกับถอนหายใจ ถ้าขืนไม่ช่วยก็จะพูดแซะอยู่แบบนั้นจนฉันรู้สึกรำคาญเลยช่วยทำ ให้มันจบๆ ไปถึงแม้งานของฉันเองมีทำก็ตามเถอะ
"เลิกพูดได้แล้ว ทำก็จะทำให้แหละ ฉันขอทำงานของฉันก่อน" ฉันภาวนาขอให้บริษัทนั้น รับฉันเข้าทำงานทีเถอะ
กริ่งง
อยู่ๆ เสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น ฉันเปิดเสียงไว้ก็จริงแต่ไม่ได้เปิดจนเสียงดัง เอาแค่พอที่ฉันได้ยินก็พอ ฉันล้วงมือเข้าไปหยิบในกระเป๋าสะพายที่ฉันวางมันไว้ข้างๆ เก้าอี้ที่ฉันนั่ง แต่พอมองดูเบอร์แล้วไม่คุ้น ฉันเลยขอเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะรับสายนั้น
"สวัสดีค่ะ"
(ฮัลโหลครับ เบอร์คุณ มินลดา หรือเปล่าครับ" เสียงทุ้มของปลายสายถามฉัน
"ใช่ค่ะ"
(ผมฝ่ายบุคคลของ บริษัท พีเค โปรดักส์ครับ) ฉันที่ได้ยินเขาแนะนำตัวถึงกับยิ้มทีเดียว ในใจก็ตื่นเต้นไม่น้อย
"ค่ะ"
(พอดีทางเราจะโทรมาแจ้งการทำงาน ทางเราพิจารณาดูแล้วเห็นสมควร เราเลยอยากทราบว่าคุณ มินลดา สะดวกเข้าทำงานได้วันไหนครับ)
ฉันเงียบไปชั่วขณะ เพราะคิดว่าถ้าลาออกตอนนี้ฉันจะได้เงินเดือนที่ค้างหรือเปล่า
(ว่าไงครับ)
"บริษัทต้องการให้เข้าไปวันไหนคะ" ฉันลองถามดูเพื่อว่าจะได้ตั้งหลักถูก
"สะดวกก็เริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลยครับ"
"อ๋อ ค่ะ"
"สรุป คุณ มินลดา มาเริ่มงานพรุ่งนี้นะครับ ผมจะได้จัดแจ้งทางฝ่ายไว้รอ" ฉันไม่รู้จะตอบยังไง ขืนเล่นตัวบ่ายเบี่ยงฉันกลัวว่า เขาจะเปลี่ยนใจ เลยตอบไป
"ตกลงค่ะ" ฉันว่างสายจากปลายสาย แล้วเดินออกมาที่โต๊ะ
"ลดา แฟนโทรมาหรือไง ถึงแอบไปคุย" ฉันไม่ตอบเพื่อนร่วมงานให้เสียเวลา ในเมื่อฉันตัดสินใจจะออก ฉันจึงเขียนหนังสือลาออกทันที ไม่นานฉันก็มุ่งหน้าเข้าไปในห้องหัวหน้างาน ยื่นซองสีขาวให้ ที่จริงหัวหน้าไม่อยากให้ฉันออกด้วยซ้ำ เพราะเสียดายในผลงานที่ฉันทำ แต่ด้วยฉันให้เหตุผลไปหลายอย่าง หัวหน้าเลยยอมเซ็นให้ เธอคงสงสารฉันที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว อีกอย่างผลงานของฉันและความสามารถเธอบอกว่าฉันสามารถไปได้ไกล พร้อมทั้งอวยพร เพราะพรุ่งนี้ฉันจะไม่มาทำงานที่นี่อีกแล้ว
"ลดา เธอเก็บของทำไม" ฉันกลับมาที่โต๊ะก็เก็บของส่วนตัวที่จำเป็น พร้อมกับถือแฟ้มเอกสารเดินกลับไปวางไว้ที่โต๊ะเพื่อนร่วมงาน
"ฉันคงไม่ได้ทำให้เธอแล้ว เพราะฉันลาออกแล้ว"
"ฮ่าๆ ลดา เธอจะลาออกไปไหน ที่นี่เงินเดือนก็เยอะพอควร ฉันบอกเลยนะถ้าหากเธอไปเริ่มที่ใหม่ละก็ ไม่ได้เท่านี้แน่ แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอ อาจจะลำบากได้นะ" บางทีที่ฉันไม่พูด ไม่ตอบโต้บ้างคนพวกนี้ก็ชอบคิดอะไรไปเอง แต่อย่างว่าแหละเพื่อนร่วมงานที่เห็นแค่ประโยชน์ เห็นแก่ผลงานฉันคงไม่เอาด้วย ไหนๆ ก็จะออกแล้ว ก็ขอทิ้งท้ายแล้วกัน
"พอดี ฉันได้งานที่ใหม่ เริ่มงานพรุ่งนี้ ส่วนตำแหน่งก็ระดับหัวหน้า ส่วนเงินเดือนสามหมื่นห้าฉันคิดว่าน่าจะเลี้ยงลูกได้ อีกอย่างฉันมีงานพิเศษทำคงไม่ลำบากอย่างที่เธอคิด" ฉันพูดแล้วก็เดินมาหยิบกล่องของที่จำเป็น แล้วก็เดินออกจากที่นั้นทันที ในเมื่อลาออกแล้วฉันก็ไม่จำเป็นที่จะอยู่จนเลิกงาน สู้กลับบ้านไปเตรียมตัวสำหรับที่ใหม่จะไม่ดีกว่าหรือไง
ฉันเดินทางมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกืยบบ่าย บอกตรงๆ ว่าดีใจมาก มากจนอยากโทรเล่าให้เขื่อนฟัง
"ฮัลโหลเขื่อน"
(ว่าไง)
"มีข่าวดีจะเล่า... งานที่ใหม่โทรมาแล้วนะ ให้เราเข้าไปเริ่มงานพรุ่งนี้ ตอนนี้เราก็ออกจากงานแล้วด้วย"
(เห็นไหม บอกแล้วว่า ลดา ต้องได้งานนี้ งั้นเย็นนี้ฉลองดีกว่า เดี๋ยวเรากลับเร็วหน่อย ไม่ต้องไปรับ อคินนะ เราแวะไปรับเอง)
"ได้ งั้นโทรหากุ้งนางมาฉลองด้วย รายนั้นน่าจะมาได้อยู่ เพราะไม่ไกลกับเรา"
(ครับ แค่นี้นะ)
ฉันวางสายจากเขื่อนแล้วก็ยังยิ้มเพราะความดีใจ ก่อนจะกดเข้าไปในไลน์ ช่วนเพื่อนสาวของฉันอีกคน ที่จริงตั้งแต่ฉันดรอปเรียน เพราะสาเหตุที่ท้อง คนที่รู้ดีที่สุดคือกุ้งนางส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ไม่รู้ มารู้ตอนฉันคลอดอคินแล้ว พอฉันเข้าเรียนที่ใหม่ก็ได้ติดต่อกันบ้างแต่นานๆ ที ส่วนคนที่ติดต่อกันมาโดยตลอดก็คงเป็นกุ้งนางนี่แหละ อีกทั้งเธอทำงานอยู่แถวบ้านของฉันพอดี เลยได้แวะเวียนมาหากันบ่อยๆ ส่วนตอนนี้ ฉันนี่แหละจะเป็นแม่ครัวจัดเตรียมมื้อค่ำไว้รอเขื่อนกับกุ้งนาง ในเมื่อไม่มีอะไรทำก็ขอออกไปเดินตลาดหาซื้อของหน่อยแล้วกัน
- ผู้เขียน
