สมัครงานใหม่
1023 คำ
หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว เขื่อนก็นั่งเล่นสักพัก ก่อนจะขับรถกลับ ส่วนฉันก็ยังคงหางานเสริมในกลุ่มต่อไป
เช้าอีกวัน
วันนี้ฉันบอกเขื่อนแล้วว่าจะมาสมัครงานที่ใหม่ ดังนั่นช่วงเช้าที่ฉันลาครึ่งวัน ฉันจึงมุ่งหน้ามายัง เคพี โปรดักส์ พอมาถึงก็ยื่นเอกสารที่ฝ่ายบุคคล
"คุณ มินลดา ที่เป็นเพื่อนเขื่อนใช่ไหมครับ" หนึ่งในพนักงานฝ่ายบุคคลถามฉัน
"ค่ะ" ฉันตอบเพียงสั้นๆ ชายคนนั้นก็เปิดดูประวัติการทำงานของฉันร่วมทั้งเอกสารผลงานที่ฉันแนบมา
"จบสายตรงมา ผลงานดี แล้วสาเหตุที่คุณ มินลดาอยากมาทำที่นี่ละครับ"
"ดิฉัน อยากหาประสบการณ์เพิ่ม อีกทั้งตำแหน่งนี้ ดิฉันคิดว่า สามารถทำได้ดี ถ้าเกิดบริษัทจะให้โอกาสในความสามารถของดิฉันค่ะ"
ฉันตอบฝ่ายบุคคลไป เขาพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ฉันไม่รู้หรอกว่าในหัวเขาคิดอะไร พอฉันยื่นใบสมัครแล้วก็ขอตัวกลับ รอฟังแค่เขาจะเรียกตัวไหม ถ้าได้ก็ดี ไม่ได้ฉันก็ยังมีงานทำที่เดิม ก็แค่ขยันทำงานเสริมเพิ่มเท่านั้น ฉันก้าวขาออกจากบริษัทตรงมาที่รถส่วนตัวที่จอดอยู่ มือถือของฉันก็มีคนโทรเข้า ฉันล้วงมือหยิบ
"ฮัลโหล"
(เป็นไงลดา เขาว่ายังไงบ้าง)
"เขายังไม่ได้บอกอะไรเลย เรายื่นใบสมัคร เขาก็สัมภาษณ์นิดหน่อย ก็ไม่มีอะไร คงรอเรียกมั้ง ถ้าหากไม่เรียกคงแปลว่าไม่ได้"
ฉันตอบเขื่อน พร้อมกับเปิดประตูก้าวขาขึ้นรถ
(หวังว่าคงได้แหละ คนที่สัมภาษณ์ ลดา ผู้ชายใช่ไหม)
"อื้ม"
(น่าจะเป็นวิรัตน์มั้ง เป็นเพื่อนเราเองแต่ตอนเรียนสอบติดคนละที่กับเรา)
"น่าจะใช่ เพราะถามเราว่า เพื่อนเขื่อนหรือเปล่า"
(งั้นคงรอละ เราว่า ลดาต้องได้งานนี้แน่นอน)
"สาธุ...แค่นี้ก่อนนะเขื่อน เราจะขับรถแล้ว"
(อ๋อ..ขับรถดีๆ ละ)
ฉันกับเขื่อนคุยกันแล้วก็วางสาย ฉันขับรถออกจากลานจอดของบริษัทนั้นแล้วมุ่งหน้ามาที่ทำงานของตัวเอง ถ้าถามฉันว่า งานที่เก่าไม่ดีหรือไงถึงอยากออก งานที่เก่าก็ดี เพียงแต่รายจ่ายฉันดันมากกว่ารายรับที่บริษัทจ้าง เพราะตำแหน่งของฉันนั้น ไม่ได้เป็นหัวหน้า แต่ฉันมีผลงานให้บริษัทตลอด ฉันคิดดูแล้วว่า ฉันคงต้องลองหาประสบการณ์ใหม่ๆ ให้ตัวเองบ้าง อีกทั้ง ถ้าได้งานนี้อย่างน้อยๆ ฐานเงินเดือนก็พอที่จะทำให้ฉันเลี้ยงลูกได้สบายขึ้น ไม่ต้องลำบากในการหางานเสริมอยู่ร่ำไป
..................................................................
ผมนั่งทำงานในห้องส่วนตัวตามเดิม เอกสารที่ต้องสะสางตรงหน้าก็มีมาก ส่วนมากจะเป็นงานของลูกค้าที่บรีฟมา ทางฝ่ายออกแบบก็ทำออกมาให้ผมดูคราวๆ ก่อนจะ ส่งตัวอย่างจริงให้ลูกค้าดู
ก๊อกๆ
เสียงประตูห้องทำงานของผมดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่เคาะแล้วก็แทรกตัวเองเข้ามาในห้อง
"ขุนคะ มีอะไรจะให้ฝ้ายช่วยหรือเปล่า" ฝ้ายเป็นเลขาคนสนิทของผม ที่สถานะนั้นก็แค่เพื่อน เรารู้จักกันตอนที่ผมจบมหาลัยวันนั้นผมและเพื่อนไปกินเลี้ยงที่ร้านเหล้า เราเลยได้เจอกัน ฝ้ายอายุเยอะกว่าผมสองปี แต่เธอไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวผมเลยสักครั้ง พอผมเปิดบริษัท ด้วยความที่เธอเคยเป็นเลขามาก่อน เธอเลยออกจากงานเก่ามาช่วยผม จนตอนนี้ จะเข้าห้าปีแล้ว ที่เธออยู่ข้างผม
"ไม่มีหรอกครับ พอดีผมแค่เช็คดูงานนิดหน่อย คงไม่มีอะไรมาก" ผมตอบฝ้ายพลางก้มหน้าตรวจเอกสารงานของลูกน้อง
"แล้วเย็นนี้ มีนัดที่ไหนไหม หลายวันแล้วนะที่เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกัน"
"ได้สิ ร้านไหน ฝ้ายเลือกได้เลย" ผมเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มแสนหวานให้เธอ
"เอาเป็นร้านเดิมที่เราไปทานกันบ่อยๆ ก็ได้" ฝ้ายเสนอขึ้น
"ตกลงครับ" พอผมตกลงแบบนั้นเธอก็เดินมาที่ด้านหลังผม แล้วก็นวดขมับผ่อนคลายให้ผม ผมเอี้ยวหน้าไปยิ้ม พร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือเธอ
"ขอบคุณนะ" ผมกล่าวขอบคุณฝ้าย ส่วนเธอก็ยิ้ม สักพัก ก็มีเสียงเคาะประตูอีก
ก๊อกๆ
"เชิญครับ" ผมกล่าวเชิญคนด้านนอกให้เข้ามาพบ
"มิหน้าละ ไม่เห็นพี่ฝ้ายด้านนอก เผลอไม่ได้แอบเข้ามาอ่อยพี่ขุนพลตลอด แบบนี้ตำแหน่งคงไม่สำคัญมั้งค่ะ" ผมถึงกับถอนหายใจ เพราะคนที่พูดนั้นเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อผม เรยา เธอจะชอบแขวะฝ้ายตลอด แต่ดีหน่อย ฝ้ายเธอเป็นผู้ใหญ่มากพอเลยไม่ค่อยสนใจคำพูดเหล่านั้น
"งั้น ฝ้ายออกไปข้างนอกนะ" ผมพยักหน้า ส่วนเจ้าของคำพูดนั้นก็เดินเข้ามา แล้วก็หันไปหลับตาค้อนใส่ ฝ้ายอีกรอบ
"เรยามีอะไร" ผมถาม
"คือฝ่ายบุคคล ให้เอาเอกสารคนที่มาสมัครเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบมาให้ดูค่ะ" ทันที ที่เรยาพูดจบ เธอก็ยื่นเอกสารนั้นให้ผม ผมเปิดดู ชื่อ น.ส มินลดา ผ่องพรรณ ประวัติการทำงานของเธอดี อีกทั้งเธอแนบผลงานมาด้วยถือว่าใช้ได้
"อ้าว..แล้ว เขาไม่แนบรูปถ่ายมาด้วยหรอ" ปกติคนที่มาสมัครงานจะแนบรูปถ่ายมาด้วย แต่รายนี้ผมไม่เห็น
"มีนะ สงสัย เรยา ทำหล่น"
"ไม่เป็นไร แล้วฝ่ายบุคคลเขาสัมภาษณ์หรือยัง"
"สัมภาษณ์ แล้วค่ะ ฝ่ายบุคคลฝากบอกว่าถ้าพี่ขุนพล เห็นด้วยก็คือ จะรับคนนี้เลย"
"งั้น ให้ฝ่ายบุคคลเรียกเธอได้เลย"
.
**เขาจะเจอกันแล้วน่าทุกคน
- ผู้เขียน
