“เราเริ่มงานกันเลยดีไหมศิริน ผมอยากเห็นภาพคุณบนเฟรมชะมัด มันรู้สึกคันไม้คันมือ อยากมาตั้งแต่เช้า แต่ไอ้หอกฟาเบียนมันดันกำหนดเวลาเสียนี่ เอ...แล้ววันนี้มันเกงานจริงง่ะ”
อเดลพูดเสียงกระตือรือร้น เขาคันมือยุบยับ อยากจรดปลายพู่กันบนแผ่นเฟรม และแรงบันดาลใจนั้นเกิดขึ้นเพราะศินารา เขาถามหญิงสาวเสียงรื่น ตกลงฟาเบียนเพื่อนเขาเกงาน หลบมาคลุกอยู่กับหญิงสาวตรงหน้าจริงๆ มันเหลือเชื่อชะมัด!!
“ทำไมเอ็ด ผมหยุดงานมั่งไม่ได้เหรอ?” ฟาเบียนพูดเหวี่ยงๆ ไอ้นี่มันสนใจอะไรกับชีวิตความเป็นอยู่ของเขานักหนา...ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนสนิทมีน้อยนิด และมันรวมอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยล่ะก็ เขาจะตัดมันออกจากความเป็นเพื่อนจริงๆ
“มันก็ได้นะฟาเบียนหากคุณจะหยุดเพราะป่วย หรือมีธุระ แต่เท่าที่ผมรู้จักคุณมา...เกือบ10ปีนี่คุณไม่เคยใช้สิทธิ์นั้น”
อเดลพูดพร้อมกับลงมือรื้อค้นของที่เตรียมมา เขาจัดการตั้งขาหย่างแล
