“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ แม่เลี้ยงอยู่ในนั้นใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามออกไปด้วยความร้อนใจ กุญแจ ใช่กุญแจสำรองเธอต้องการกุญแจสำรอง หญิงสาวไม่เพียงแค่คิดแต่วิ่งไปยังที่เก็บกุญแจทันที
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที” ปรียาดาร้องขอความช่วยเหลือจากคนด้านนอกแต่แล้วก็เหมือนว่าอีกฝ่ายหายตัวไป เธอไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรกลับมา หญิงสาวมีใบหน้าซีดเผือดความหวังของเธอหมดแล้วสินะ
“ฮ่าๆ ร้องให้คนช่วยแทบตายก็ไม่มีใครช่วยหรอก ไม่รู้หรือไงว่าข้างนอกเปิดเสียงดนตรีดังแค่ไหน” กฤษณะยิ้มเต็มใบหน้าเมื่อเสียงที่รบกวนเงียบหายไปแล้ว ในทางกลับกันสิ่งที่เธอคิดเธอกำลังเข้าใจผิดเพราะความเป็นจริงแล้วกุลรีบเดินไปหยิบกุญแจสำรองมาไขประตูให้เปิดออกต่างหาก เสียงกรีดร้องด้านในห้องทำให้ชรัณแทบบ้า เขาแทบจะพังประตูเข้าไปแต่ดีที่กุลนำกุญแจสำรองมาให้เสียก่อน เขาเลยไม่ต้องเปลืองแรงสู้เอาแรงตรงนี้ไปจัดการให้คนต้นเรื่องดีกว่า ชายหนุ
