บทที่ 3 อิจฉาตาร้อน
1052 คำ
"ใช่ไหมละคะแต่ทำไมถึงยังไม่มีคนที่จริงใจเข้ามาหาปรีบ้างก็ไม่รู้ มีแต่พวกหวังแค่ตัวกับเงินของปรี ผู้ชายพวกนั้นมันเห็นแก่ตัวมาก"
"ดีแล้วล่ะครับทุกคุณยังไม่เลือกผู้ชายพวกนั้น แสดงว่าคุณโสดใช่ไหมครับ"
"ค่ะ โสดสนิทโสดแบบคนคุยก็ไม่มีสงสัยหนุ่มๆจะกลัวปรีลากมาตบมั้งคะ"
"คงไม่หรอกมั้งครับ"
"คุณยังไม่เคยเห็นฤทธิ์ของปรีคุณถึงยังไม่เชื่อน่ะสิคะ สักวันคุณก็จะรู้ว่าปรีออกจากวงการบันเทิงเพราะอะไร"
"เรื่องนั้นผมไม่ยุ่งดีกว่าครับ" หญิงสาวเงียบเสียงไปเขาจึงหันไปมองข้างกายก็พบว่าเวลานี้เธอนอนหลับไปเสียแล้ว ชายหนุ่มยิ้มขำคนอะไรเมื่อกี้เพิ่งจะคุยกันออกรสเผลอแปบเดียวหลับคอพับคออ่อนไปแล้ว เมื่อกลับมาถึงบ้านเขาก็บอกให้สาวใช้มาช่วยกันขนของเข้าบ้าน
“คุณปรีเธอหลับน่ะ”
“ให้พวกเราพาเข้าไปในบ้านดีไหมคะ” กุลถามออกไปน้ำเสียงแผ่วเบากลัวจะทำให้ปรียาดาตื่น
“เดี๋ยวผมพาเธอเข้าบ้านเองครับ” จบประโยคเขาก็ช้อนตัวอุ้มหญิงสาวเข้าบ้านไปทันที ในขณะที่บรรดาสาวใช้ดูจะอึ้งๆกับการกระทำของนายหัวของพวกเขา เพราะเขาไม่เคยให้ความใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนเลยนี่หน่า แน่นอนว่าข่าวนี้รั่วไหลไปถึงสายใจในไม่ช้า สายใจกรีดร้องออกมาด้วยความไม่พอใจ ทำไมนายหัวของหล่อนถึงจะต้องลดตัวไปอุ้มแม่นั่นเข้าบ้านด้วย
“ใจเย็นๆสินางสายใจ ถ้านายหัวเขารู้ว่าความจริงแกอารมณ์ร้อนขนาดนี้เขาคงไม่ชายตามองแกแน่ๆ”
“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะจ๊ะป้า นังปรีมันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น มันได้สิทธิ์เข้าไปอยู่ร่วมชายคากับนายหัวเลยนะป้า”
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แกต้องทำตัวให้ดูดีในสายตาของนายหัวเข้าไว้จำเอาไว้ด้วย” อีกฝ่ายเตือนให้สายใจรู้ตัว
“จ้ะป้า ฉันจะพยายามก็แล้วกัน”
ก่อนที่ชรัณจะเดินออกไปจากห้องนอนแขก เขาเอาแต่ยืนจ้องมองสาวสวยที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ดวงตากลมปิดสนิท ขนตาเธองอนยาวเป็นแพดูสวยงาม แค่นึกถึงตอนที่เธอร้องห่มร้องไห้เพราะเขาหายตัวไปก็นึกขำ เธอเหมือนเด็กเล็กๆจริงๆนั่นแหละ
“พี่ปรีคร๊าบ พี่ปรีตื่นได้แล้ว” หนุ่มน้อยพยายามปลุกพี่สาวคนสวยให้ตื่นจากการหลับใหล
“อื่อ น้องชลหรอลูก” หญิงสาวค่อยๆเปิดเปลือกตาช้าๆ
“ใช่คร๊าบ”
“นี่พี่หลับไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ”
“พี่กุลบอกว่าใกล้ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ ไปหม่ำๆกันเถอะครับ”
“ตายจริง วันนี้พี่จะทำเมนูพิเศษให้น้องชลทาน ไปที่ครัวกันนะคะรับรองว่าอร่อยแน่นอน” เธอลุกขึ้นยืนช้อนตัวหนุ่มน้อยและพากันตรงไปยังครัวใหญ่ของบ้านทันที หนุ่มน้อยยืนบนเก้าอี้มองปรียาดาหยิบจับนู้นนี่ด้วยท่าทางตื่นเต้น
“น้องชลละครับ”
“อยู่ในครัวกับคุณปรีค่ะนายหัว คุณหนูดูจะชอบคุณปรีมากเลยนะคะ”
“ครับ ผมขอตัวไปดูแกสักหน่อย”
“เสร็จแล้วครับ กลิ่นหอมสุดๆไปเลยค่ะ” หญิงสาวยกจานออมเล็ตขึ้นมาให้หนุ่มน้อยได้สูดกลิ่นหอมยั่วน้ำลายใกล้ๆ
“ว้าว เหมือนลูกรักบี้ของคุณพ่อเลยครับ” น้องชลตื่นเต้นดีใจไม่เคยเห็นเมนูแบบนี้มาก่อนเลย หนุ่มน้อยอยากจะชิมแล้วว่ามันจะอร่อยแค่ไหน
“เมนูนี้เขาเรียกว่าออมเล็ตชีสค่ะ รอไปทานที่ห้องรับประทานอาหารนะคะ”
“ได้เลยครับ” หนุ่มน้อยพยักหน้าหงึกๆรอเวลาที่จะได้ทานของอร่อย
“ฝากยกออกไปด้วยนะคะน้องกุล”
“ได้เลยค่ะพี่ปรี คุณหนูรอแปบนึงนะคะ”
“คร๊าบ”
“เราไปรอข้างนอกกันก่อนดีกว่าค่ะ ข้างในนี้ร้อนใช่ไหมครับเหงื่อไหลเยอะเลย” หญิงสาวหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้หนุ่มน้อยอย่างเบามือ ชรัณแอบมองแล้วก็อมยิ้มเมื่อเห็นถึงความอ่อนโยนของหญิงสาวและความออดอ้อนของลูกชายที่ไม่เคยอ้อนใครเหมือนกับที่ทำกับปรียาดา แต่ก่อนที่ปรียาดาจะพาลูกน้อยของเขาออกไปเขาก็รีบวิ่งไปรอที่ห้องรับประทานอาหารก่อนแล้ว น้องชลอวดคนเป็นพ่อใหญ่ว่าวันนี้มีเมนูพิเศษสำหรับตนด้วย และที่น่าทึ้งคือจากเด็กกินยากกลายเป็นสามารรับประทานข้าวได้หมดจาน
“หมดแล้วครับ” น้องชลบอกกับปรียาดาน้ำเสียงภาคภูมิใจ
“โอ้โหเก่งมากๆเลยค่ะ” เธอเอ่ยชมคนตัวน้อยยิ้มๆ สงสัยจะอร่อยจริงๆ
“อร่อยขนาดนั้นไม่แบ่งพ่อเลยนะครับ”
“ไม่ได้ครับเพราะจานนี้ของชล คุณพ่อก็ขอให้พี่ปรีทำให้สิครับ” ชายหนุ่มหันไปสบตากับหญิงสาวแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆกันทั้งคู่ เขาไม่เคยเห็นน้องชลหวงของกินมาก่อนครั้งนี้น่ะครั้งแรก บนโต๊ะอาหารดูมีสีสันกว่าทุกวัน แม่นมนาถไม่รอช้ารีบโทรรายงานความคืบหน้ากับวริศทันที อีกฝ่ายพอทราบว่ามีความคืบหน้าเกิดขึ้นบ้างก็รู้สึกดีใจ
“ฝากแม่นมด้วยนะ วิสเองอยากให้น้องมีความสุข วิสอยากให้ชรัณมีครอบครัวที่อบอุ่น”
“นมก็เหมือนกันค่ะคุณวิส นมอยากให้นายหัวได้พบรักแท้รักจริงๆสักที”
“ปรียาดาคนนี้แหละรักแท้รักเดียวของนายหัว” ชวิศตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าอยากให้ปรียาดามาเป็นน้องสะใภ้ของตนเพราะเขาไม่มั่นใจผู้ชายคนอื่นให้ดูแลหล่อนในขณะเดียวกันน้องชายของเขายังได้พบกับผู้หญิงดีๆคนหนึ่งด้วย
“ค่ะๆ แม่นมจะเอาใจช่วยอีกแรงนะคะ”
- ผู้เขียน
