รัตติกาลรัก มาเฟียร้าย

สองตระกูล คอนติ และ ดิอังเจโล

เสียงปืนดังขึ้นอย่างกึกก้องในตรอกแคบ เสียงที่แทรกเข้าไปในความตึงเครียดของการต่อสู้ กระแทกใจทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น เสียงปืนแต่ละนัดแผดออกมาอย่างเฉียบขาด สะท้อนให้เห็นถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้

“ปัง!” เสียงปืนแรกดังขึ้น เสียงปืนที่คมชัดเหมือนฟ้าผ่าท่ามกลางความเงียบ ทุกคนหันไปมองยังจุดที่เสียงนั้นเกิดขึ้น ด้วยความหวาดกลัวและตื่นเต้น เมื่อการต่อสู้เริ่มจะเลวร้ายลง

“ปัง! ปัง!” เสียงปืนอีกสองนัดตามมาทันที บรรยากาศที่แวดล้อมไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงเหล็กกระทบกัน ทำให้เกิดความสับสนอย่างมาก สมาชิกในแก๊งต่างพยายามหาที่กำบัง ขณะเสียงปืนสะท้อนทั่วบริเวณ เสียงของกระสุนที่พุ่งเข้าชนกับผนังและพื้นถนนสร้างเสียงดังที่น่าหวาดกลัว

“ระวัง!” เสียงหนึ่งตะโกน ขณะที่คนหนึ่งวิ่งหลบกระสุนที่พุ่งผ่านไปอย่างเฉียดฉิว

“ปัง! ปัง!” เสียงปืนยังคงดังก้อง ทุกคนต่างพยายามหาทางหนีหรือหาที่กำบัง สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวในความไม่แน่นอนของสถานการณ์ ขณะที่อาเล็กซ์และพวกพ้องของเขาเข้ามาในภาพ การเคลื่อนไหวของพวกเขาเป็นไปอย่างรวดเร็วและมีระเบียบ

ในเมืองเก่าแก่ที่ตระกูล ดิอังเจโล และ คอนติ ต่างมีรากฐานที่หยั่งลึก การต่อสู้เพื่ออำนาจและเกียรติยศได้ดำเนินมายาวนานหลายศตวรรษ ชื่อเสียงของทั้งสองตระกูลนั้นไม่ใช่เพียงแค่เป็นที่รู้จักกันทั่วไป แต่เป็นสัญลักษณ์ของการแบ่งขั้วในสังคมอิตาลีที่เก่าแก่ รอยแผลในประวัติศาสตร์ที่ไม่มีวันจางหาย

ตระกูล ดิอังเจโล เปรียบเสมือนป้อมปราการแห่งความสง่างาม ผู้ครองอำนาจผ่านศิลปะและการเมือง ทุกท่วงท่าของพวกเขาสะท้อนถึงความยิ่งใหญ่และความลึกซึ้ง พวกเขาคือผู้อุปถัมภ์ศิลปินและนักปราชญ์ เป็นผู้ที่นำทางให้โลกหลงใหลในความงดงามของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา แต่เบื้องหลังความสง่างามเหล่านั้นคือความดุร้าย ความอาฆาตที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ ความภูมิใจในตระกูลทำให้พวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้กับทุกสิ่งที่คิดจะท้าทายอำนาจของพวกเขา

ในทางตรงข้าม ตระกูลคอนติ เกิดขึ้นจากความแข็งแกร่งของการค้า พวกเขาสร้างอาณาจักรผ่านการค้าและการขนส่ง ใช้ความเฉียบคมในเชิงพาณิชย์แผ่ขยายอำนาจในทุกซอกมุมของอิตาลี ความมั่งคั่งของพวกเขาเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทะเยอทะยานและไม่มีขีดจำกัด แม้ว่าจะไม่มีสายเลือดชนชั้นสูงเหมือนตระกูลดิอังเจโล แต่พวกเขาไม่เคยหลีกหนีจากการต่อสู้เพื่อสิทธิ์ของตน พวกเขาเชื่อว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงมาจากการครอบครองอำนาจทางเศรษฐกิจ ไม่ใช่จากสายเลือดเก่าแก่

แม้แต่ในวันนี้ เวลาที่สมาชิกตระกูล ดิอังเจโล และ คอนติ มองสบตากัน จะเห็นได้ทันทีว่ามีบางอย่างที่ไม่สามารถประนีประนอมได้ การสนทนาแม้จะดูสุภาพ แต่ทุกถ้อยคำเต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนเร้น ราวกับสงครามเงียบที่ไม่มีวันสิ้นสุด

ในหัวใจของแต่ละฝ่าย ความภักดีต่อครอบครัวและความภาคภูมิใจในมรดกของตนทำให้พวกเขาไม่สามารถปล่อยวางความอาฆาตนี้ได้ แม้ว่าเวลาและโลกจะเปลี่ยนไปเพียงใด ความขัดแย้งที่สืบทอดมานี้กลับยังคงดำเนินต่อไป ราวกับเป็นเรื่องที่ถูกกำหนดไว้ในสายเลือดของทั้งสองตระกูล

ในปัจจุบัน ริค คอนติ เป็นผู้นำตระกูลคอนติ ส่วน อเล็กซ์ ดิอังเจโล ก้าวขึ้นมาเป็นหัวหน้าของตระกูลดิอังเจโล ทั้งสองคนเป็นภาพสะท้อนของความขัดแย้งที่สะสมมายาวนานระหว่างสองตระกูล ความแตกต่างในวิธีการดำเนินชีวิตและการบริหารจัดการของทั้งสองนั้นชัดเจน แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือ ความมุ่งมั่นในการรักษาเกียรติและอำนาจของตระกูล

ริค คอนติ เป็นชายที่คมเข้มและเฉียบขาด เขาเติบโตมาท่ามกลางธุรกิจการค้าและการเงิน การบริหารงานของเขาเน้นที่ความเป็นจริงและผลประโยชน์ทางธุรกิจ ริคมีความทะเยอทะยานที่ไม่เคยสิ้นสุด เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อขยายอำนาจของตระกูลคอนติ ไม่ว่าจะเป็นการเจรจาที่ชาญฉลาด หรือการใช้วิธีที่ลึกลับและอันตราย เบื้องหลังหน้าตาอันเยือกเย็นและนิ่งสงบคือชายที่พร้อมจะทำลายทุกคนที่ขวางทางเขา

อีกฝั่งหนึ่ง อเล็กซ์ ดิอังเจโล เป็นภาพลักษณ์ของความสง่างามและทรงอิทธิพลในวงการการเมืองและสังคม อเล็กซ์เป็นนักคิดที่ลุ่มลึกและมีกลยุทธ์ เขาใช้เสน่ห์และความรู้ที่กว้างขวางในการนำตระกูลไปข้างหน้า ด้วยสายเลือดเก่าแก่ที่มีมาช้านาน เขายืนหยัดที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของตระกูลดิอังเจโล ไม่ยอมให้ใครมาแย่งชิงตำแหน่งหรือเกียรติของพวกเขาได้ง่าย ๆ แม้ภายนอกเขาจะดูสงบและมีเสน่ห์ แต่เมื่อถึงคราวต้องสู้ อเล็กซ์ก็พร้อมจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อรักษาอำนาจของเขา

การปะทะระหว่าง ริค และ อเล็กซ์ ไม่ใช่เพียงแค่การแย่งชิงอำนาจ แต่เป็นสงครามทางจิตวิทยาและกลยุทธ์ที่เกิดจากความแค้นที่สืบทอดมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ในสนามรบแห่งนี้ ไม่มีที่ว่างสำหรับความอ่อนแอ ทั้งสองต่างรู้ดีว่าในเกมนี้ ผู้ชนะมีได้เพียงคนเดียว และความสูญเสียอาจจะไม่ใช่เพียงแค่ทรัพย์สิน แต่อาจรวมถึงชีวิตและศักดิ์ศรีของตระกูล

เสียงปะทะกันรุนแรงดังระงมไปทั่วตรอก แรงกระแทกของหมัดและเสียงอาวุธที่กระทบกันสะท้อนให้เห็นถึงความดุเดือดของการต่อสู้ แต่ท่ามกลางความโกลาหลนั้น กลุ่มของอาเล็กซ์ก็ปรากฏตัวขึ้นจากมุมมืดของตรอก สายตาของเขาแน่วแน่ขณะที่มองไปที่การต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้น

“ไปกันเถอะ!” อาเล็กซ์ ดิอังเจโล (Alex D'Angelo) ตะโกนสั่งพวกพ้องของเขา ขณะที่พวกเขาก้าวออกมาจากเงามืด สัญญาณการเข้าร่วมการต่อสู้ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ สมาชิกในแก๊งของเขายกอาวุธขึ้นและแสดงท่าทีพร้อมสู้

การเข้ามาของอาเล็กซ์ทำให้บรรยากาศตึงเครียดยิ่งขึ้น พวกที่สู้กันอยู่ในขณะนี้หยุดชะงักและหันไปมองที่เขา ขณะที่เสียงการต่อสู้เริ่มกลายเป็นเสียงโวยวายของความวุ่นวาย

“คุณมาที่นี่ทำไม?” หัวหน้าแก๊งฝั่งหนึ่งตะโกนไปที่อาเล็กซ์ ขณะที่เขาเตรียมที่จะรับมือกับการเข้ามาของผู้มาใหม่

“ไม่ใช่เรื่องของนาย!” อาเล็กซ์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ “คืนนี้ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ!”

เสียงอาวุธดังขึ้นอีกครั้ง ขณะที่การต่อสู้กลายเป็นความวุ่นวายรอบตัว พวกของอาเล็กซ์เริ่มบุกเข้ามาในพื้นที่ด้วยความเข้มแข็งและดุดัน ราวกับเป็นพายุที่ถูกปลดปล่อยออกมา

“ให้พวกเขารู้ว่าพวกเราคือใคร!” อาเล็กซ์ตะโกนด้วยความกร้าว เขาเข้าไปหาฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่ลังเล ทำให้บรรยากาศร้อนระอุขึ้นไปอีกระดับ การต่อสู้ระหว่างสองแก๊งตอนนี้กลายเป็นการต่อสู้ที่มีหลายฝ่ายเข้ามาเกี่ยวข้อง ทุกคนต่างรู้ดีว่าคืนนี้จะไม่มีการให้อภัย

อาเล็กซ์รู้สึกถึงความกดดันที่เพิ่มขึ้นเมื่อเขาถูกล้อมรอบโดยสมาชิกของแก๊งคู่ต่อสู้ที่ไม่ยอมให้เขาหลุดพ้น เสียงปืนยังคงดังสะท้อนในอากาศ ขณะที่กระสุนพุ่งผ่านไปมา เขากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายที่สุดในชีวิต

“อย่าปล่อยให้มันหลุดมือ!” เสียงที่ดังขึ้นบ่งบอกถึงความมุ่งมั่นของฝ่ายตรงข้าม ขณะที่พวกเขากดดันเขาให้ถอยหลังไปเรื่อย ๆ เขารู้ว่าตนเองอยู่ในหลุมพลาง ไม่สามารถหาทางออกได้ง่ายนัก

“ปัง!” เสียงปืนดังขึ้นอย่างเฉียบขาด กระสุนพุ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว อเล็กซ์ไม่ทันได้ตั้งตัว เลือดสีแดงสดไหลออกจากแผลที่แขน เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ขณะที่เขาก้มลงมองที่แขนของตัวเอง

อาเล็กซ์ตั้งสติ พยายามมองหาทางหนี ทว่าเสียงปืนดังก้องในหัว เขารู้ว่าหากไม่รีบออกไป เขาอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว เสียง “ปัง!” ดังขึ้นอีกครั้ง ขณะที่กระสุนเฉียดไปโดนเขา ทำให้เขาต้องหมอบลงกับพื้นเพื่อลดความเสี่ยง

“ไม่มีทาง!” เขากัดฟัน กล่าวเสียงต่ำ ขณะที่พยายามประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

“ไป!” อาเล็กซ์ตัดสินใจ ก้าวออกจากจุดซ่อนตัว เขาหลบหนีไปยังตรอกเล็กที่อยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นเส้นทางแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยเงามืด เขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรงเหมือนระฆังที่เตือนถึงอันตรายที่ตามมา

เสียงปืนยังคงดังก้องอยู่เบื้องหลัง ขณะที่อาเล็กซ์วิ่งหนีไป เขารู้ว่าหากเขาถูกจับได้ เขาจะต้องจ่ายด้วยราคาแสนแพง แต่ด้วยความเข้มแข็งของจิตใจ เขายังไม่ยอมแพ้

เมื่อเขาหันเข้าไปในตรอก แสงจันทร์สาดส่องผ่านช่องว่างระหว่างอาคาร เสียงของการไล่ล่ายังคงดังอยู่ใกล้ๆ เขาไม่หันกลับไปมอง รู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำตอนนี้คือการมีชีวิตอยู่

“ฉันจะไม่ให้พวกแกจับฉันได้!” เสียงของเขาดังก้องในใจ ขณะที่เขาวิ่งหนีจากหลุมพลางที่เกือบจะกลายเป็นจุดจบของเขา

อาเล็กซ์รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่ท่วมท้นเมื่อเขาล้มลงบนพื้นของตรอกแคบ เสียงปืนยังคงดังอยู่เบื้องหลัง แต่ตอนนี้มันเริ่มเบาลง ราวกับว่ามันกำลังจางหายไปในความมืด ฝนเริ่มเทลงมาอย่างหนัก น้ำที่ร่วงลงมาจากฟ้าเหมือนสายน้ำตาที่ไม่มีวันหยุดหย่อน

“อย่ายอมแพ้!” เสียงในหัวของเขาดังก้อง อาเล็กซ์พยายามยันตัวขึ้น แต่ขาเขาช่างหนักหน่วงเหมือนถูกตรึงไว้กับพื้นดิน

แต่แล้ว เขารู้สึกถึงมือที่แข็งแรงดึงเขาขึ้นจากพื้น “เร็ว!” เสียงทุ้มต่ำที่เขาไม่คุ้นเคย แต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นทำให้เขาไม่ลังเล อาเล็กซ์มองเห็นเงาของผู้ช่วยเหลือในความมืด ขณะที่ฝนยังคงเทลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน

มือที่ดึงเขาไปอย่างรวดเร็วและมั่นคงช่วยให้เขาลุกขึ้นได้ในที่สุด ขณะที่เขาเริ่มวิ่งตามเสียงนั้น น้ำฝนกระเซ็นไปทั่วร่าง ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง ทว่าความกลัวและความตึงเครียดยังคงอยู่

“ไป! เราต้องไปจากที่นี่!” เสียงของผู้ช่วยเหลือดังก้องอยู่ข้างหู ขณะที่พวกเขาวิ่งลึกเข้าไปในตรอกฝนโปรยปราย เสียงฝนและเสียงลมหายใจที่เร่งรีบผสมกันเป็นดนตรีของการหลบหนี อาเล็กซ์รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในฝันที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด แต่เขารู้ดีว่าตนไม่ได้อยู่คนเดียวในค่ำคืนที่โหดร้ายนี้

“ใคร?” เขาถามด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย แต่คนที่ดึงเขามาหนีไม่ได้ตอบ เขาเพียงแต่พาอาเล็กซ์ออกจากตรอกไปยังที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น เสียงปืนเริ่มห่างออกไป และความหวังเริ่มกลับคืนสู่ใจ

อาเล็กซ์มองไปรอบๆ พยายามเข้าใจว่าสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร