กรึบ…
ประตูห้องเช่าบานเก่าเปิดออก ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้าไปวางกระเป๋าเป้สีดำทมิฬที่ปลายเตียง แล้วทรุดตัวลงนั่งที่พื้นเพื่อปรับอารมณ์ตัวเองให้ดีขึ้น ไม่คิดเลยว่าเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ จะทำให้ความรู้สึกของคนที่เข้มแข็งมาโดยตลอดเปลี่ยนเป็นอ่อนแอได้ขนาดนี้
เธอไม่อยากฝันลม ๆ แร้ง ๆ ถึงอนาคตของเราสองคน เลยเลือกที่จะแสดงความรู้สึกเจ็บปวดออกมาให้หมดภายในห้องเช่าสี่เหลี่ยม มือบอบบางปาดน้ำตาบนพวงแก้มครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามยอมรับความจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันยากจัง ยากกว่าตอนที่เราทะเลาะกันเสียอีก เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจเธอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกที ก็ตอนที่มานั่งร้องไห้คิดถึงอ้อมกอดของเขา
ตืดดดด!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลุกหญิงสาวที่นอนร้องห่มร้องไห้ตั้งแต่เมื่อวานให้ตื่นมาเริ่มต้นวันใหม่ ดวงตาที่แสนบอบช้ำมองชื่อคนที่โทรเข้ามา พอเห็นว่าเป็นสายจากพ่อก็รีบกดรับ
"จ้ะพ่อ"
[น้ำเสียงของลูกดูไ
