บทที่ 18

1700 คำ

"เธอมีสิทธิอะไรมาไล่คนอื่น!?" "หนูมีสิทธิเพราะหนูเป็นแม่ของลูกพี่!" เหตุผลที่เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เพราะมันเถียงไม่ได้นี่ไง เขาพลาดเองที่ปล่อยให้แฟนเก่ามีช่องทางในการยัดเยียดลูกในท้อง ไม่รู้ว่าตอนนั้นรักกันมาก หรือหลงระเริงตามประสาวัยรุ่น เขาเลยไม่คิดที่จะป้องกัน "หนูขอโทษนะคะ แต่หนูคงอยู่ช่วยต่อไม่ได้แล้ว" เธอยกมือไหว้คุณลุงหมอ พยัคฆ์กับเด็กนั่นเลยหันมามอง "ไม่เป็นไร หนูผึ้งไม่ผิดเลยนะ" "หมายความว่าไง?" พยัคฆ์เค้นถามทันที "คุณลุงหมอบอกความจริงลูกชายได้เลยนะคะ เพราะยังไงหนูก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว หนูจะกลับไปอยู่บ้านตัวเอง และขอบคุณคุณลุงหมอที่ช่วยเหลือหนูกับพ่อมาโดยตลอด หนูซึ้งใจและเสียใจที่ทำให้ผิดหวังค่ะ" เธอพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะออกไป พยัคฆ์ก็วิ่งตามเข้ามาดึงกระเป๋าไม่ให้เธอเก็บของ "ทำไมต้องห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม