บทที่ 7

1987 คำ

"ตัวหอมชะมัด" สันจมูกคมฝังลงที่ซอกคอยาวระหง เลื่อนขึ้นมาหวังจะจูบปาก แต่พอคนใต้อาณัติเบือนหน้าหนี เขาเลยเปลี่ยนเป็นขบเม้มติ่งหูแทน ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นเต้าอวบอิ่มจนเนื้อนุ่มปลิ้นออกข้าง พลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดปทุมถันสีสวยให้แข็งเป็นไต จากนั้นก็เคลื่อนตัวลงไปดูดเลีย ให้ยอดสวยเปียกชุ่มน้ำลาย "ฮึก..." เสียงสะอื้นไห้หยุดการกระทำของชายหนุ่มทันที หยดน้ำตาสีใสเอ่อล้นเต็มเบ้าสวย ก่อนที่หญิงสาวจะหันหลบข้างไม่ให้คนบนร่างเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่ "ทำแค่นี้ถึงกับร้องไห้เลยเหรอ?" "พูดมาได้เนอะว่าทำแค่นี้ นายผ่านประสบการณ์มาเยอะ คงจะเห็นว่าฉันเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้นสินะ" "แล้วไม่เหมือนตรงไหน คุณยอมเป็นเมียพ่อ ใจจริงก็หวังเรื่องเงินไม่ใช่หรือไง แค่ยอมให้ผมเอาสองสามทีเพื่อกระชับความสัมพันธ์ แค่นี้คงไม่เสียหายหรอก" "ทำไมความคิดของนายถึงได้ต่ำทรามได้ถึงขนาดนี้ บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้หวังเรื่องเงินจากพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม