เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาหันมาพอดี เธอรีบหลุบตาหนีแต่ก็ไม่ทัน
“ มองอะไร ”
“ เปล่า ”
“ หล่อใช่ไหมล่ะ ” เขาเย้า เธอหน้าแดงก่ำ
“ หลงตัวเองชะมัด ”
“ ไม่ได้หลงตัวเองอย่างเดียวนะ หลงหลิวด้วย หลงเป็นบ้าเลยรู้ไหม ” ปากออดอ้อน ดวงตานั้นฉายแววรุ่มร้อนขึ้นมา อีกครั้ง เธอรีบผลักไหล่กำยำให้ออกห่าง
“ พอแล้ว ยัยวิวคงจะไปแล้วล่ะ เงียบเสียงแล้ว ฉันต้องไปทำงาน ”
“ ยังไม่อยากไปเลยอะ อยากอยู่กับหลิวในนี้นาน ๆ เราขังตัวเองอยู่ในนี้ทั้งวันกันเถอะ ” เขาพูดทีเล่นทีจริง หล่อนค้อนขวับ
“ อย่ามาทำให้ฉันเสียงานเสียการนะ แค่นี้ฉันก็เสียผู้เสียคนมากแล้ว ”
“ ก็นี่คือบทลงโทษ หลิวจะได้รู้ว่าอย่าริอาจดื้อกับผม ”
“ ลงโทษบ้าอะไรแบบนี้ ฉันทำผิดอะไร ”
“ ผิดที่ทำผมค้างเติ่งแล้ววิ่งหนีแบบเมื่อวานไง ”
“ ก็เมื่อวานมัน... ”
“ อย่าเถียง จำไว้แค่ว่าอย่าทำอีก อย่าหนีผม อย่าทิ้งผมถ้ากล้าทำก็จะโดนลงโทษแบบนี้ เข
