“ฟองดูว์รักพี่เบญค่ะ พี่เบญเป็นเหมือนพี่สาวอีกคนของฟองดูว์ และการที่พี่กับคู่หมั้นมาทำกับฟองดูว์แบบนี้ฟองดูว์เสียใจเป็นสองเท่าเลยค่ะ ฮึกๆ ฮือออ” น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ในที่สุดก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอเสียใจจริงๆแค่คิดเรื่องนี้ซ้ำๆก้เจ็บไปทั้งหัวใจ ชายหนุ่มหน้าเสียเขาจึงจอดรถที่ข้างทางก่อนเพราะเขาไม่มีสมาธิจะขับรถต่อไปแล้ว เมื่อรถจอดสนิทเขาก็รั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของเธอเลยไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บเขาเองก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน ตอนแรกเธอเหมือนจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ยอมให้เขากอดและเธอนั้นก็กอดตอบเขาด้วยความคิดถึง เขาเบื่อจริงๆที่เธอเรียกเขาว่าคู่หมั้นๆคงต้องเปลี่ยนการเรียกใหม่แล้ว
“เช็ดน้ำตาก่อนสิครับพี่มีอะไรจะขอ” ชายหนุ่มยื่นมือตั้งใจช่วยเช็ดน้ำตาออกไปให้แต่หญิงสาวเบี่ยงตัวหนี
“ฮึกๆ ยังจะกล้าขออะไรอีกเหรอคะ” หญิงสาวพยายามปาดน้ำตาออกจากห่างตาถามเขาออกไปเสียงเข้ม
“ก
