"กลับบ้านกันเถอะ แดดร้อนเดี๋ยวหงอ้ายจะไม่สบาย ส่วน คนอื่น ที่เขาอยากเดือดร้อนแทนก็ปล่อยไปเถอะ ของในบ้านเราจะให้หรือไม่ให้ใครไม่ต้องให้คนอื่นเข้ามาสอดปากหรอก" นางหวังซื่อส่งยิ้มเยาะเย้ยให้นางจางอีกคน เห็นลูกสะใภ้นางดูเหมือนไม่ค่อยมีปากมีเสียง เลยคิดว่าจะปลุกปั่นได้อย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ
หงอ้ายที่ได้เปิดโลกถึงกับห่อปากด้วยความตื่นตะลึงกับฝีปากของอาสะใภ้สาม ซึ่งถ้าแปลแล้วก็ไม่ต่างจากที่ย่าฟางเอ่ยต่อว่านางจางเลย จากนั้นย่าฟางก็ปั่นจักรยานพาเธอกลับบ้าน ส่วนอาสะใภ้สามก็เดินตามหลังมา และหงอ้ายยังเห็นอาสะใภ้สามมองนางจางแบบไม่วางตาจนอีกฝ่ายต้องเป็นฝ่ายหันหน้าหนีไปเอง
เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เจอกับคนอื่นๆ ที่กลับมาจากทำงานกันหมดแล้ว ซึ่งหงอ้ายได้ยินทุกคนบอกว่าวันนี้ไม่มีงานเลยเลิกเร็ว ส่วนพวกพี่ชายก็ไม่ต้องออกไปหาผักป่าเพราะพวกผู้ใหญ่ให้กลับบ้านมาพักผ่อนเช่นกัน
"เป็นยังไงบ้างวันนี้ขายดีไหม แล้วทำไมท
