"ของขายดีมากเลยหรือถึงได้ส่วนแบ่งมากขนาดนี้ แล้วค่าของที่เราเอามาล่ะ เขาได้หักไปหรือยัง" ฟางไห่ไม่คิดเอ่ยช่วยบุตรชาย แต่เอ่ยถามถึงเรื่องการไปขายของแทน ก็ใครใช้ให้บุตรชายคนรองพูดจาดีเกินหน้าเกินตาคนอื่นล่ะ
"ขายของได้ 345 หยวน หักค่าของที่เอาไปขายกับส่วนแบ่งของทางนั่น และหักค่าของที่เราเอามาไปแล้วบางส่วน เศษพวกนี้คือส่วนแบ่งค่าแรงของฉัน" นางหวังซื่ออธิบายคร่าวๆ ให้ทุกคนฟัง
"แล้วมีปัญหาอะไรบ้างไหม" ฟางไห่ได้ฟังที่ภรรยาบอกก็รู้สึกสงสัยกับจำนวนเงินและค่าจ้างที่ภรรยาได้มา แต่เขารู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องที่ควรจะถามจึงไปเอ่ยถามในเรื่องของความปลอดภัยแทน
"ไม่มีหรอก พวกฉันเรียกลูกค้ามาทีละคน ขายเสร็จถึงไปหาลูกค้าคนใหม่ ไม่อยากให้คนมามุงมันจะวุ่นวาย" นางหวังซื่อเอ่ยตอบสามี
"อืม เรื่องนี้คุณทำดีแล้ว แต่ถ้ามีอะไรไม่น่าไว้วางใจก็เก็บของกลับบ้านมาเลยนะ อย่าไปเสี่ยงอันตรายเด็ดขาด" ฟางไห่พยักหน้าพอใจกับความร
