ความลับที่ไม่อาจลืม 3

913 คำ

ทันทีที่ส่งไลน์ให้บอดี้การ์ดทั้งสองของตัวเองเสร็จ เธอก็เดินออกจากร้านไปยังห้องน้ำที่อยู่ข้างร้านเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นสักหน่อย โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเดินตามมา และคนที่ตามมานั้นตอนแรกตั้งใจจะเปิดประตูเข้าไปในร้าน แต่พอมองไปทางข้างร้านที่เป็นทางเล็กๆ เดินไปทางห้องน้ำมีร่างเล็กเพรียวระหงคุ้นตาเดินอยู่นั้นก็ทำให้เขาเปลี่ยนทิศทางเดินทันที “อ่า...ค่อยยังชั่วหน่อย” เมื่อล้างหน้าเสร็จก็เงยหน้าขึ้นจากอ่างล้างหน้าหน้าห้องน้ำเพื่อส่องกระจกทันที แต่แล้วก็เบิกตากว้างเมื่อเห็นเงาสะท้อนในกระจกของใครบางคนยืนซ้อนอยู่ด้านหลังตัวเองจนต้องยกมือขยี้ตาตัวเองแรงๆ ด้วยคิดว่าตัวเองคิดถึงเหมันต์มากจนตาฝาด แต่ขยี้ตาแล้วมองอีกครั้งก็ยังเห็นเขายืนหน้านิ่งขรึมเหมือนเดิมจนต้องหมุนเอี้ยวตัวหันมามองหน้าเขาชัดๆ “ตกใจอะไร ตัวจริง ไม่ได้ตาฝาดหรอก” เขารู้ว่าเธอกำลังมองเขาด้วยความตกใจและไม่เชื่อสา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม