​ EPISODE 3 :: ช็อปเปอร์ใจร้าย

1569 คำ
​ สองขาผมมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของพี่ฟ่างมนุษย์น้ำแข็ง เมื่อกี้พี่เปอร์มาส่งแล้วก็ออกไปทำงานเลย ทำไงดีเลโก้ไม่อยากติวหนังสือกับพี่ฟ่าง TT ก๊อกๆ! "อย่าพึ่งเข้ามา!"เสียงจากด้านในตะโกนออกมา ผมมุ่นคิ้วขึ้นเล็กน้อยมือบิดลูกบิดที่ไม่ได้ล็อกเข้าไปทันที ทำไมต้องห้ามเลโก้ด้วยล่ะ.. "เอ่อ.. O_o" ผมยืนมองพี่ฟ่างกับผู้ชายตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาบนโซฟาสายตาของทั้งคู่หันมามองผมกันเป็นตาเดียว ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่านะก็ประตูไม่ได้ล็อคนี่นา "พี่บอกว่าอะไร.." อึ๋ย~ ขะ..ขนแขนลุกซู่เลย เสียงพี่ฟ่างฟังดูไม่พอใจแต่สายตานิ่งเรียบ โคตรสยอง >s*x(Y) Club ผมเข้ามานั่งรอพี่เปอร์ที่ห้องทำงานของพี่แทน เขาบอกว่าให้ผมรออยู่ที่นี่จนกว่าผับจะเปิดอยากกินอะไรก็เปิดตู้เย็นทำเองเลย ไม่ได้ถามผมเลยว่าทำมันเป็นหรือเปล่าอะ - - "พี่เปอร์"ผมตะโกนเรียกเขาที่เดินหน้าตายุ่งๆเข้ามาในห้อง "หนีติวเหรอเลโก้! มานี่เลยนะหนูจะต้องโดนทำโทษ" "งื้ออออ!..เลโก้เปล่าหนีพี่ฟ่างเขาจะเล่นหนังสดนี่นา.." "นี่ไอ้ฟ่างมันพูดแบบนี้เลยเหรอ" "ฮะ เลโก้บอกแล้วพี่ฟ่างใจร้าย!"ผมบอกแต่คนตรงหน้ากลับหลุดขำออกมา "ช่างเรื่องของผู้ใหญ่เถอะน่า.." ฟุ่บ! "เลโก้หิวแล้วด้วยอะ"ผมหันไปบอกคนตัวสูงกว่าที่นอนเอนหลังที่โซฟา "อยากกินไอติมอุ่นมั๊ยล่ะ หื้มม.."เขาพูดน้ำเสียงแหบพร่าแววตาเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้น "อยากฮะ แต่ว่าทำไมไอติมของเลโก้มันไม่เห็นเท่าของพี่เลยล่ะฮะ.."ผมเอียงคอถามอย่างสงสัย พี่เปอร์เอนใบหน้าหันมาซบเข้าที่ซอกคอขาวของผม ลมหายใจอุ่นเป่ารดที่ต้นคอเป็นระยะ "เดี๋ยวหนูโตมันก็ใหญ่เอง" "มันจะใหญ่เท่าของพี่เปอร์ใช่มั๊ยฮะ" "หึหึ.. ไม่เท่าของพี่หรอกเด็กน้อย" "เลโก้ไม่เด็กแล้วนะ! เลโก้ไม่อยากกินไอติมแล้ว"ผมเบะปากน้อยๆ "ทำไมงอแงจังล่ะครับ" จ๊วบ~ "อื้อ.." เขาประกบริมฝีปากลงมาอย่างหนักหน่วงและรุนแรง ผมเผยอปากรับลิ้นร้อนของพี่เปอร์ที่แทรกแซงเข้ามา ก่อนจะดูดดุนเบาๆจนผมรู้สึกเสียวซ่านไปหมด มือของพี่เปอร์ยังคงลูบไล้อยู่ที่เป้ากางเกงของผมเอาไว้ แกร๊ก! "หยุดเลยไอ้เปอร์เดี๋ยวโซฟากูเลอะ" ผมรีบผละออกจากเขาทันทีหันไปมองพี่แทนที่ยืนยิ้มกริ่มมองเราสองคนอยู่ที่หน้าประตู เมื่อกี้พี่เขาต้องเห็นแน่ๆเลย อ่า~ น่าอายจังเลยย >////< "อย่ารับแก้วเหล้าจากเขานะพี่เปอร์.."ผมเบะปากขั้นสุดเมื่อพี่เปอร์เดินลงมารับแก้วจากสาวสวยที่หน้าเวที แสงสีเสียงดังกระหึ่มจนผมเดินออกมาแอบมองเขาใกล้ๆ ผมยืนกัดริมฝีปากรอดูสถานการณ์ต่อไป ...ผู้หญิงคนนึงนุ่งเดรสสั้นเสมอติ่งเดินเข้าไปจับมือพี่เปอร์เบาๆก่อนจะฉุดมือให้พี่เขาลงมานั่งกินเหล้าในวงด้วย แบบนี้มันไม่มากเกินไปหน่อยหรอ! "อดทนไว้นะเลโก้.. เดี๋ยวพี่เปอร์จะโกรธเอา.." "อย่ามาจับพี่เปอร์ของเลโก้นะ!" "บอกว่า.." ไม่! เลโก้จะไม่ทนแล้ว! "อย่ามายุ่งกับพี่เปอร์ของเลโก้นะ!"ผมตะโกนผ่านเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม สองขามาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น พี่เปอร์มีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนะผละออก ที่ผมไม่ทนเพราะยัยผู้หญิงคนนี้มันแอบจับเป้าพี่เปอร์ต่างหาก เลโก้เห็นนะ! ซ่าส์! ตอนนี้ผมคงต้องบ้าไปแล้วมากๆที่หยิบเเก้วเหล้าที่ใกล้มือที่สุดสาดเข้าไปที่หน้าสวยๆของเธอเต็มๆ "เลโก้! ทำไมทำแบบนี้กลับเข้าห้องไป" "ผู้หญิงคนนี้จะจูบพี่แล้วก็จับเป้าพี่ด้วยนะฮะ เลโก้ไม่ชอบ!.." "พี่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอ กลับเข้าไป!" "พี่เปอร์จะตะโกนใส่เลโก้ทำไมฮะ เลโก้โกรธพี่แล้ว!" "ฉันไม่ยอมนะคะเจ้าของร้านอยู่ไหน ทำไมปล่อยให้เด็กบ้านี่ออกมาได้!" "ขอโทษด้วยนะครับเดี๋ยวผมไปหาชุดมาเปลี่ยนให้"เขาหันไปพูดกับเธอด้วยท่าทางที่ใจดี ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาที่ไม่พอใจ "ทุเรศ!.." "เลโก้! พี่บอกให้กลับเข้าห้องไปไงทำไมดื้อด้านห้ะ!!!" "ฮึก.ก.. เลโก้ไม่คุยด้วยแล้ว พี่เปอร์ใจร้าย.." ผมเบะปากน้อยๆก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในห้องทำงานของพี่แทน ท่ามกลางคนที่ยืนมุงกับเหตุการณ์นับสิบ ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะยั่วพี่เปอร์ชัดๆอะ ทำไมพี่เปอร์ต้องดุเลโก้ด้วย TT
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม