หลายวันที่เกิดเรื่องร้ายๆ ต่างคนจึงต่างอยู่ ฝ่ายโจวฟางจื่อเหนื่อยใจ แต่เธอรู้ว่ารออีกไม่นานสามีของเธอต้องกลับมาแน่นอน นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในนิยายฉบับเดิม
ส่วนหวังเสี่ยวเกอก็หลบหน้าเธอ ดูเหมือนเขาเครียด กดดัน คำสุดท้ายที่เธอได้ยินเขาพูดก็คือ
“ต้าเกอกลับมา อาซ้อคงนอนอ้าขาให้เขาเอาจนน้ำหมดตัว” ฟังเอาเถิด เขาปากร้ายเหมือนพี่ชายไม่ผิด แต่ปกติพูดคุยกันรู้เรื่อง หากยามนี้ทุกอย่างที่พ่นออกจากปาก ล้วนไม่เข้าหู นั่นคงเพราะน้อยใจ ทั้งหึงหวง แต่สำหรับโจวฟางจื่อไม่ถือสาหรอก เธอชอบเขา หากมีโอกาสก็อยากเล่นสนุกด้วย ส่วนจะให้มาเป็นคู่ชีวิต เป็นพ่อของลูก เรื่องแบบนั้นต้องพิจารณาให้มากสักหน่อย เธอไม่ใช่เด็ก และการอยู่ในโลกใบนี้ต้องการความสุข รวมถึงเรื่องราวที่เต็มด้วยความเสียวสยิว
หากยามนี้ หวังเสี่ยวเกอละอายใจที่ทำกิริยาต่ำทราม และใช้คำพูดร้ายๆ กับเธอ ดังนั้นเขาจึงหลบหน้าไป
แต่เธอจะปล่อยเขาเตลิดหน
