บทที่8 ตีกันโลดดด
1187 คำ
บทที่8
ตีกันโลดดด
ปึ้ง!
เสียงประตูที่เปิดออกทำให้ต้นหอมที่นั่งอยู่สะดุ้งเฮือก สายตาของคุณหมอที่มองมาเหมือนจะฆ่าเธอให้ตาย คนของหมอเบย์กันลูกน้องของคุณไบร์ทเอาไว้ไม่ให้ใครเข้ามา
“ว่าไงหมอ” ไบร์ทเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ทำทีเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร โชคดีที่ลูกน้องข้างล่างโทรขึ้นมารายงานจึงรีบจัดการทุกอย่างให้เข้าที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเสียงครางจากห้องข้างๆ
“บอกแล้วใช่ไหมว่าคนนี้ห้ามยุ่ง!”
“หมอผมไม่ได้ทำอะไรเลยหมอคิดมากไปหรือเปล่า”
“ต้นหอมพูดมาถ้าไม่พูดความจริงเราจบกันแค่นี้และหมอจะไม่ยุ่งกับหอมอีกเลย” น้ำเสียงที่ดูโกรธเคืองของหมอเบย์ทำให้ไบร์ท หน้าเสียเล็กน้อยแต่ก็ยังเก๊กหล่อเอาไว้ ต่างจากต้นหอมที่เริ่มนั่งไม่ติด
“พูดมา!!”
“หมอหอมขอโทษค่ะ ฮึก!”
หมอเบย์เดินตรงเข้ามากระชากคอเสื้อน้องชายพร้อมกับง้างหมัดแต่จู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา เพราะเสียงโวยวายของสองหนุ่มทำให้อาทิตย์ต้องรีบออกมาดู
“หยุดเลยไอ้หมอ!” อาทิตย์เข้ามาห้ามแต่ดูเหมือนว่าลูกชายคนโตจะไม่ฟัง
“พ่อเข้าข้างมันเหรอ ผมบอกพ่อแล้วใช่ไหมว่าผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับมันนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกนะที่มันเอาผู้หญิงของผมไปอะ!” ดูท่าว่าศึกครั้งนี้ผู้เป็นพ่อจะตั้งรับไม่ไหวเพราะลูกชายคนเล็กผิดเต็มๆ ที่ไปยุ่งกับผู้หญิงของลูกคนโต
“หมอไรวะแค่นี้ทำเป็นขึ้นทีคนอื่นไม่เห็นหัวร้อนแบบนี้เลย ไม่ใจเลยวะ”
ปัก!
หมัดหนักของหมอเบย์ต่อยเข้าหน้าน้องชายทำเอาน้องชายอย่างไบร์ทต้องสวนกลับเหมือนกัน พี่น้องสาดอารมณ์ใส่กันดุเดือดจนผู้เป็นพ่อไม่รู้จะเข้ามาห้ามยังไงจึงต้องหยิบปืนจากบอดี้การ์ดจ่อเข้าที่ขมับของต้นหอม
“ถ้ามึงไม่หยุดกูยิงนังหนูนี่ทิ้งเลยนะ เอาให้มันจบที่กูเลยดีไหม!!” การกระทำของอาทิตย์ได้ผลลูกชายทั้งสองคนต่างผละออกจากกัน หมอเบย์จึงเดินเข้ามาดึงร่างของต้นหอมเข้ามาหาตน
“มึงช่วยจำไว้ด้วยว่าผู้หญิงบางคนยุ่งได้แต่บางคนห้ามยุ่ง!”
“แต่ก็จิ้มไปแล้วเบิ้ลด้วย!”
“ไอ้ไบร์ทหยุดเดี๋ยวนี้เรื่องนี้แกผิด ไอ้หมอพาเมียแกกลับไปได้แล้ว กูอยากจะบ้า อย่าให้กูรู้ว่ามาทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงอีกนะ ไปได้แล้ว!” อาทิตย์หันมาไล่ลูกชายคนโตจากนั้นก็เดินมาดูสภาพลูกชายที่คิ้วแตกจนต้องช่วยเช็ด
“พ่อจะห้ามทำไมแม่ง!”
“แกอย่าห้าวไอ้คนที่มายุ่งกับแม่ไอ้หมอก็แดกข้าวผ่านธูปไปแล้ว ทำไมต้องไปยุ่งกับหนูต้นหอมด้วย มีอะไรดีวะ!” อาทิตย์มองหน้าลูกชายคนเล็กที่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ
“นั่นดิ เอาดีน่ะใช่แต่นิสัยไม่รู้สิ ผมว่าเด็กคนนี้น่ารักไม่งี่เง่า ดูเชื่องดี”
“คนหรือแมวเชื่องขนาดนั้นเลยเหรอ?” อาทิตย์มองหน้าลูกชายคนเล็กที่เผลอยิ้มออกมาไม่หยุดเมื่อได้คุยถึงเรื่องต้นหอมลูกสาวอดีตคนสนิทที่เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้ตนรอดจากการถูกลอบสังหาร
“พ่อผมถามจริงตอนแม่กับป้าอยู่ด้วยกันพ่อทำยังไงอะ เขาตีกันไหม”
อาทิตย์ทำตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อถูกลูกชายคนเล็กถามถึงเรื่องอดีตภรรยาทั้งสองคนที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันสามคนผัวเมีย คำถามของลูกชายทำให้อาทิตย์อดคิดถึงวันวานของตนเองไม่ได้ เมียรักทั้งสองคนคนนึงเป็นหมอส่วนอีกคนเป็นนางแบบ ครั้งแรกที่ตนได้รู้จักแม่ของลูกชายคนโตก็ตอนที่ตนไปมีเรื่องกับแก๊งหมีน้อยลูกน้องคนสนิทอย่างพ่อของหนูต้นหอมเป็นคนพาตนไปรักษาที่โรงพยาบาล
“มึงจะพากูมาทำไมวะไอ้ต้นกล้า กูไม่ชอบโรงพยาบาลมาเฟียอย่างกูรักษาแผลตัวเองได้โว๊ย!!” อาทิตย์ด่าลูกน้องด้วยความโมโหบาดแผลแค่นี้ไม่เห็นต้องพามาหาหมอเลบ
“เป็นหมาเหรอครับถึงจะกลับไปรักษาตัวเอง” ต้นกล้าตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทำเอาอาทิตย์อยากจะยกตีนขึ้นไปถีบปาก
“กูจะกลับบ้าน!”
“สวัสดีค่ะคนไข้เป็นอะไรมาคะ” เสียงหวานๆ ของคุณหมอบัวทำให้อาทิตย์ต้องสะบัดหน้าหันไปมอง คุณหมอคนสวยเดินเข้ามาหาตนด้วยรอยยิ้ม
“โอ๊ยย หมอครับผมโดนฟันมาครับรู้สึกเหมือนเอ็นจะขาด กระดูกแตก โอ๊ยย เจ็บมากเลยครับแบบนี้ต้องแอดมิทแน่เลยใช่ไหมครับ” ความเจ็บปวดที่แสดงออกมาของอาทิตย์ทำให้ลูกน้องอย่างต้นกล้าเหลือกตามองบนแถมยังถูกไล่ให้ออกมานั่งรอด้านนอกอีก
ผ่านไปหลายวันก็มีกองถ่ายมาขอเช่าที่ที่สโมสรถ่ายแบบ ตนจึงอนุญาตให้ใช้แค่ชั้นล่างที่เป็นโต๊ะสนุ๊กเกอร์เท่านั้น แต่การถ่ายแบบครั้งนี้แอบกินเวลานานไปเกือบชั่วโมง มันทำให้อาทิตย์รู้สึกไม่คุ้มกับเงินที่ได้และข้อตกลงที่ได้ทำสัญญากันไว้จึงต้องลงมาจัดการด้วยตนเอง
“อุ๊ยขอโทษค่ะ!” นางแบบสาวในชุดสปอร์ตบาร์เดินออกมาจากห้องแต่งตัวเลยชนเข้ากับอาทิตย์พอดี เพียงแค่เห็นหน้าตนก็จำได้ว่าเธอคือคุณบิว นางแบบเบอร์หนึ่งของวงการ
“ไม่เป็นไรครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ค่ะ ขอโทษทีนะคะพอดีว่าคุณแม่ของบิวเข้าโรงพยาบาลค่ะ งานเลยช้า” นางแบบสาวยกมือไหว้ขอโทษอาทิตย์แถมยังทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้เพราะงานช้าแบบนี้เธอต้องชดใช้ค่าเสียหายเองทั้งหมด
"ไม่เป็นครับผมเข้าใจ ไอ้ต้นกล้ามึงไปบอกทีมงานนะกูไม่คิดค่าเสียเวลาถ่ายกันได้ตามสบายเลย”
“หืมมม แบบนี้ก็ได้เหรอออออ” น้ำเสียงยียวนของต้นกล้าทำให้อาทิตย์ต้องหรี่ตามอง ต้นกล้าเลยต้องไปจัดการตามที่เจ้านายผู้บังเกิดเกล้าสั่ง
ปัจจุบัน
“พ่อแค่เปิดใจคุยกับแม่แกและป้าแกไง พ่อเหนื่อยที่จะต้องมาสับรางเช้าไปหาป้าแก เย็นต้องไปหาแม่แกไม่ไหวปวดเอว ตอนแกเด็กๆ หมอมันเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง หวงของมากแกก็รู้แต่มันรักแกรักแม่แกไม่ต่างจากแม่มันเลย
แกจำได้ไหมแกโดนพ่อตีจนเป็นไข้หมอมันอยู่เฝ้าแกทั้งคืน การที่แกจะรักผู้หญิงคนเดียวกันมันไม่ผิดหรอกแต่แกต้องคุยกับทั้งสองคนให้รู้เรื่อง บางทีผู้หญิงเขาอาจจะไม่ได้อยากมีผัวสองคนก็ได้นะ” อาทิตย์ทิ้งคำถามให้ลูกชายได้กลับไปคิดมากมาย จากนั้นก็ออกไปจัดการปัญหาข้างล่างต่อ
- ผู้เขียน
