บทที่3 งั้นหมออ่อยหอมได้ไหมNC
988 คำ
บทที่3
งั้นหมออ่อยหอมได้ไหมNC
“อยากอ่อยไหมล่ะ เดี๋ยวให้อ่อยทั้งคืนเลย”
“อ๊ะ!! หมอพูดอะไรเนี้ยยย” ความเขินอายของต้นหอมทำเอาหมอเบย์ยิ้มตามไปด้วยเลย
“แซวแค่เนี้ยหน้าแดงเลยเหรอ” หมอเบย์ก้มลงมากระซิบต้นหอมจนแก้มของทั้งสองแนบชิดกัน
“หมออออ นี่มันห้องน้ำนะคะ”
“งั้นไปห้องหมอไหมล่ะ”
“อ๊ะ!”
ต้นหอมเปรยตามองคุณหมอด้วยใสตาที่ใสซื่อแต่มือของเธอกับลูบแขนของหมอเบย์เบาๆ ทำให้หมอเบย์รับรู้ได้ว่าสาวน้อยต้นหอมก็มีต้องการเหมือนกัน
ริมฝีปากของหมอเบย์ค่อยๆ ประกบลงมาแต่ไม่ทันที่จะได้จูบมือของไบร์ทก็ตบเข้าที่หลังของพี่ชายทำเอาทั้งสองสะดุ้งสุดตัว
“หลอกเด็กอีกแล้วสิหมอ” ไบร์ทมองหน้าต้นหอมที่เขินจนหน้าแดงก็รู้สึกแปลกๆ เพราะปกติแล้วพี่ชายมักจะเป็นพวกกินเงียบ อีกอย่างขาสั้นแบบนี้ไม่ใช่สเปกของพี่ชายตนแน่นอน
“นะ...หนูไปก่อนดีกว่าค่ะ”
หมอเบย์มองตามสาวน้อยขาสั้นไปอย่างน่าเสียดายจนน้องชายมองตามด้วยความสงสัย ที่จู่ ๆ หมอดูรุกแปลกๆ ทั้ง ๆ ที่ ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์
“หมอกินไปยังอะ”
“สาระแน!!”
“ขอบคุณ”
สองพี่น้องเดินไปทำธุระส่วนตัวสายตาก็มองค้อนกันไปมา เมื่อออกมาก็เจอสาวน้อยขาสั้นกำลังเตรียมยกของไปเสิร์ฟแต่ดันชนเข้ากับไบร์ทเต็มแรง สองแขนรีบโอบร่างของสาวน้อยเอาไว้ราวกับนางเอกในหนังรักที่เคยดูมา
“ขอโทษค่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ!”
“ไม่ครับ น้องล่ะเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ ขอบคุณที่ช่วยหอมไว้นะคะไม่งั้นคงโดนหักเงินแน่ ๆ เลย” สายตาของสาวน้อยขาสั้นมองไปที่ถาดอาหารแต่รอยยิ้มของเธอเล่นเอาไบร์ทยิ้มตามไปด้วย ในใจก็คิดตามหรือเป็นเพราะรอยยิ้มนี้หมอถึงได้หลงใหลจนต้องตามดูเธอตลอด
“ชื่อหอมเหรอ”
“ค่ะ”
“หอมจริงหรือเปล่า หืมม”
“อยากรู้ก็คงต้องลองค่ะ หอมก็บอกไม่ได้เหมือนกัน” ฉันรีบเดินเอาอาหารมาเสิร์ฟโดยไม่ได้หันไปมองสองพี่น้องที่ยืนอยู่เลย สองพี่น้องคู่นี้อันตรายเกินไปหล่ออันตราย คนสวยกลัว
เมื่อถึงเวลาเลิกงานต้นหอมก็เดินออกมารอรถด้านนอกแต่ก็มีรถคันงามขับมาจอดพร้อมลดกระจกลงแล้วเรียกเธอขึ้นไป แม้จะอยู่ในความมืดแต่ก็มีแสงไฟสลัวๆ ให้เห็นว่าผู้ชายในรถคือหมอเบย์สุดหล่อนั่นเอง
“คุณหมอออ”
“ขึ้นรถสิเดี๋ยวไปส่ง”
“ค่ะ” ฉันขึ้นมานั่งบนรถคุณหมอก็ขับรถออกไปด้วยความเร็ว ไม่ถามหน่อยเหรอว่าหอพักฉันอยู่ไหน
“คุณหมอคะ คุณหมอรู้เหรอคะว่าหอมพักอยู่ที่ไหน”
“รู้สิ”
เมื่อรถของหมอเบย์มาจอดหน้าหอพักหมอเบย์ก็ดับเครื่องพร้อมเดินตามฉันมาเดี๋ยวนะห้องฉันไม่มีขนมให้หมอกินหรอก
“หมอคะส่งแค่นี้ก็ได้ค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว”
“อะไรก็หมอมาให้เราอ่อยแล้วนี่ไง บอกแล้วว่าจะให้อ่อยทั้งคืนเลย”
“ฮะ!” บ้านี่หมอคิดว่าฉันพูดจริงเหรอ “หมอคะคือหอมว่ามันไม่ดีนะคะ”
“ฮ่าๆๆ ขอเข้าห้องน้ำหน่อยเดี๋ยวหมอรีบกลับเลย”
“ค่ะ...”
10นาทีต่อมา...
“อื้ออ หมอคะไหนบอกจะกลับไงคะ” เพียงแค่หมอเบย์ออกมาจากห้องน้ำก็รีบตรงมาหาร่างบางที่กำลังยืนเก็บผ้าอยู่ที่ระเบียงทันที กลิ่นสาบสาวของสาวบริสุทธิ์มันกระตุ้นความต้องการของหมอเบย์จนทนไม่ไหว
“ไม่อยากอ่อยหมอแล้วเหรอคะ”
“หอมอ่อยไม่เป็นหรอกค่ะ หอมไม่เคย”
“งั้นหมออ่อยหอมได้ไหม”
ไม่ทันที่ต้นหอมจะได้ตอบริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบจูบ จูบแรกของเธอทำให้หมอเบย์รับรู้ว่าแม้แต่การจูบเธอก็ไม่เคย ลิ้นของหมอเบย์สอดใส่เข้าไปในโพรงปากเล็กๆ จากนั้นก็อุ้มร่างของเธอเข้ามานอนบนเตียง
“หวานจัง รู้สึกยังไงบ้างหมอสิคะ” น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับสายตาหวานเยิ้มของหมอเบย์ทำเอาต้นหอมหัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด
“หมอหอมรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนคุมตัวเองไม่ได้เลยหอมกลัว”
“ตอนนี้หอมกำลังมีอารมณ์ไงคะ” ผมประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้งซึ่งเธอก็จูบตอบผมเป็นอย่างดี เสียงครางในลำคอของเธอเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ
“เป็นยังไงบ้าง”
“หมอหอมเหมือนจะขาดใจเลยค่ะ หมอคะหอมจะตายไหม”
“อยู่กับหมอหอมจะกลัวอะไร หมอแค่จูบหอมเองนะแค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ หอมมองตาหมอสิ”
เมื่อสายตาของทั้งสองประสานกันครั้งนี้กลับกลายเป็นต้นหอมที่มีความต้องการเสียเอง เธอดึงเสื้อเชิ้ตของหมอเบย์ลงมาแล้วจูบอย่างดูดดื่ม
“อืออ”
เสียงครางในลำคอของทั้งสองดังขึ้นเรื่อย ๆ มือของหมอเบย์ขยับมาที่สองเต้าจากนั้นก็ค่อยๆ บีบมันเบาๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้สาวน้อย
“อ๊า...หมอคะเสียวว”
“เสียวมากไหมคะ”
“มากเลยค่ะ หมอคะทำไมมันเสียวแบบนี้คะ”
“แย่แล้วสิสงสัยหมอต้องรักษาให้หอมแล้วล่ะ” สีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ของหมอเบย์ที่ส่งมาทำให้ต้นหอมรู้ทันทีว่าหลังจากนี้เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง แม้จะกลัวแค่ไหนแต่ในใจมันกลับเรียกร้องแปลกๆ
‘จัดมาเลยค่ะหมออีหอมพร้อมแล้ว’
- ผู้เขียน
