พอรถม้าจอดที่หน้าเหลาอาหารและแจ้งกับพวกเขาว่ามีกวางมาขายรอไม่นานก็มีคนมาช่วยแบกกวางเข้าร้านไป ท่านลุงฮั่วยังไม่ไปไหนเพราะกลัวนางจะถูกโกงราคา เขาและภรรยาจึงอยู่ก่อน ด้วยบุตรชายคนเล็กตอนนี้เกาะอาเฉินใหญ่เลย รวมกับอาถงตอนนี้มู่เฉินจึงมีลิงน้อยสองตัวเกาะซ้ายขวา
“โอ้ ได้กวางตัวใหญ่เชียว มิใช่ว่าเจ้าพาเด็ก ๆ ไปวิ่งไล่จับมาอีกกระมัง” ชายชราย่อมจำนางกับเด็ก ๆ ได้ หลังทักทายหัวหน้าหมู่บ้านเสร็จจึงหันไปพูดกับนาง เยว่ซินยิ้มบางไม่ได้ตอบสิ่งใด ให้พวกเขานำไปชั่ง ระหว่างนั้นบุรุษก็คุยกันไปดูตาชั่งไป ท่านป้าจึงหันมาคุยกับนางแก้เบื่อแทน
“พวกเจ้าเป็นคนแรกในหมู่บ้านเลยรู้หรือไม่ที่ล่ากวางได้ ปกติมีแต่หมูป่า ไก่ หรือพวกกระรอก แล้วก็หมีป่าปีละครั้งที่ชาวบ้านจะช่วยกันไปล่าได้” ท่านป้าเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น กวางป่านั้นแทบไม่เคยเห็นเลย ส่วนมากบุรุษเข้าป่าหลายวันกลับมาล้วนได้ไก่ป่าเสียส่วนมาก เยว่ซินเองก็พึ่งรู้
