กระทั่งตอนที่ฉันกำลังจะเดินเข้ามาในห้อง จึงได้พบกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เพราะไม่ใช่แมวที่ทำกระถางต้นไม้แตก
“ว้าย… ”
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ฉันมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ท่อนแขนกำยำของคนร้ายรวบเอวฉันจากทางด้านหลัง กระชากร่างเข้ามาในห้อง
“อื๊อ... อย่า… ”
ฉันร้องได้เพียงเฮือกสั้นๆ มันปิดปากฉันด้วยมือข้างหนึ่งแล้วล็อกประตู
“เงียบ… ถ้าไม่อยากตาย”
เสียงเข้มขู่เบาๆ ในลำคอ หากก็ทำให้คนโดนจู่โจมอย่างฉันรู้สึกหวาดกลัวสุดชีวิต หัวใจเต้นแรง ไม่กล้าร้องให้ใครช่วย
“อย่าดิ้น… อย่าขัดขืน”
ร่างน้อยๆ ถูกดันเข้ามาชิดผนัง เป็นเพราะสวมชุดนอนสายเดี่ยวคลุมเข่า ทำให้เต้านมคัพอีอวบใหญ่เบียดกระแทกผนังจนหนั่นเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาข้างลำตัว
“โอ้ว… อยู่เฉยๆ แล้วเธอจะไม่เจ็บ”
ผู้บุกรุกยกมีดปลายแหลมวาววับมาใกล้ซอกคอ “อย่า… อย่าฆ่าฉันนะ”
เสียงของฉันสั่นเครือ หวาดกลัว ไม่คิดว่าตัวเองจะโชค
