“ข้าไม่ได้ประชดนะเจ้าค่ะ ข้าแค่เห็นท่านอยูแต่ในจวนไม่ออกไปไหนเลย”
“ข้าออกไปข้างนอกได้รึ” นางถามกลับ แม้นางเป็นฮูหยินแม่ทัพ แต่นางเป็นเจ้าสาวตัวแทนที่ถูกสับเปลี่ยนมา นางจะทำสิ่งใดต้องดูสีหน้ากู้ตงหยางทุกคราวไป
“ท่านไม่ได้อยู่ในคุกนะเจ้าค่ะ” เสี่ยวฉู่ทำปากยื่น “เป็นฮูหยินแม่ทัพ สามารถไปไหนได้ตามใจอยู่แล้ว”
“เป็นเจ้ากระมังที่อยากออกไปเที่ยวเล่น”
“ฮูหยิน” เสี่ยวฉู่ทำท่ากระเง้ากระงอด “ข้าไม่พูดกับท่านแล้ว”
“ได้ๆ ข้าควรรับคำชี้แนะจากเจ้า ออกไปเปิดหูเปิดตาเสียบ้าง”
คราวนี้เสี่ยวฉู่หัวเราะร่า นางเป็นหญิงชาวบ้านกิริยาเปิดเผย ที่มาอยู่ที่จวนนี้ได้ก็เพราะพี่ชายของนางไปรบและเสียชีวิต นางเหลือตัวคนเดียวบิดามารดาตายจากไปก่อนแล้ว ท่านแม่ทัพจึงรับไว้เป็นสาวใช้แต่ละวันก็เพียงแค่ดูแลความสะอาดทำงานทั่วไปเท่านั้น แม้แรกทีเดียวนางเป็นกังวลว่าสตรีที่ถูกส่งมาเป็นฮูหยินแม่ทัพจะนิสัยไม่ดี แต่เมื่อได้อยู่ใ
