13.เภสัชอ้อ(13)
494 คำ
“ผมไม่ค่อยได้คิดอะไรครับ เว้นแต่บางครั้งผมฝันแล้วมีความสุขเหลือเกิน”
“ฝันเปียกนะเหรอ”
“มั้งครับ” เขาตอบประสาซื่อ
อ้อหงายแหงนใบหน้าสบตากับเขา มือนุ่มเริ่มขยับรูดแท่งนั้น
“เสียวไหมคะ”
“อู้ว์ คุณอ้อ”
“อย่าแตกนะคะ เรายังจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนานเลย”
เธอคลายมือลง เพราะเกรงว่าจะทำให้เขาไม่สามารถสะกดกลั้นเอาไว้ได้ คนไม่เคยเจอมือนุ่ม ๆ รูดให้อย่างหนักหน่วง คงทะลักในไม่ช้า
“พี่เหี้ยมต้องทำให้หนูก่อนค่ะ”
“ทำ...”
เธอเอนร่างนอนลงอีกครั้ง คราวนี้เลิกกระโปรงขึ้นไปกองที่หน้าท้อง เปิดเผยสัดส่วนเร้นลับอูม ๆ ที่อัดแน่นอยู่ในกางเกงในตัวจิ๋วให้เขาเห็น
รปภ.คนซื่อตาโต จ้องเขม็งไปที่เนินอูมของเธอราวกับต้องมนต์สะกด
เภสัชสาวใช้มือลูบเนินสวาทของเธอ สายตาเชื้อเชิญ ร่างบึกบึนแข็งแรงขยับขึ้นมาบนเตียง ปลายเท้าของเธอ
อ้อยกเรียวขาขึ้นสัมผัสกับดุ้นเนื้อกลางลำตัวของเขา แล้วใช้เท้าทั้งสองหนีบดุ้นเอ็นนั้นคลึงด้วยฝ่าเท้านุ่ม ๆ ของเธอ
เหี้ยมเสียววาบ นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงจะมีความร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้ เพียงแค่เท้าของเธอเท่านั้น ยังทำให้เสียวได้ถึงขนาดนี้
“พี่เหี้ยมจ๋า หนูหงี่จังค่ะ”
อ้อแสดงความร่านออกมา มือของเธอลูบบนเนิน เท้าของเธอชักรูดแท่งให้กับเหี้ยม
“อู้วว์ คุณอ้อ ผมอยาก...”
ท่าทางหื่นกระหายของเหี้ยม ยิ่งทำให้หญิงสาวร่าน นิ้วแหวกกางเกงในออก หนุ่มคนซื่อตาลุกวาว มองเนินอูมอวบอิ่ม ร่องฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำเหนียวกำลังถูกนิ้วของเธอล่วงล้ำเข้าไป
เท้าของเธอยังไม่ยอมปล่อยจากดุ้นกายของเขา
“อู้ย คุณหนู ผมจะทนไม่ไหว”
เสียงแหบพร่าของยามเหี้ยมทำให้เธอต้องปล่อยเท้าออก
“พี่เหี้ยมจ๋า ถอดกางเกงในให้หนูสิคะ”
ไม่ต้องให้เธอสั่งซ้ำสองอีกแล้ว พอเธอปล่อยเท้าจากดุ้นกาย เขาก็ขยับเข้าไปที่ส่วนกลางลำตัวของเธอ
เรียวขานวลเนียนน่าสัมผัสไม่ได้อยู่นิ่ง ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว
เหี้ยมเอื้อมมือไปที่กลางลำตัวของเธอ เกี่ยวขอบกางเกงในของเธอดึงลง
อ้อยกสะโพกเพื่อช่วยให้เขาถอดได้ง่ายดายขึ้น ส่งผลให้เนินสวาทอูมแอ่น งดงาม ร่องขยับออกห่างเล็กน้อย
เขากลืนน้ำลายเหนียวคอ อารมณ์หื่นกระหายจุกแน่น น้ำเสียวแทบพุ่งออกมาจากปลายลำกล้อง แต่ด้วยความที่ไม่มีการสัมผัส จึงสามารถยับยั้งเอาไว้ได้
ปราการชิ้นน้อยบางเบาที่รึงรัดเนินอูมเอาไว้ถูกดึงหลุดออกไป คราวนี้เนินงดงามก็อยู่ห่างจากสายตาของยามเหี้ยมเพียงนิดเดียวเท่านั้น
เขากลืนน้ำลาย จ้องเขม็งราวกับว่านี่คือครั้งแรก
- ผู้เขียน
