“ค่ะ...ไว้นิดจะไปบอก” ปริญบดกรามแน่นกับคำตอบที่ได้รับ น้อยครั้งที่หล่อนจะกล้าสวนกลับเขาด้วยคำพูดแสลงหูแบบนี้ หรือคิดว่ามีแม่เขาคอยให้ท้ายอยู่ ถึงได้ปีกกล้าปากแข็ง
“ดี! อย่าลืมไปบอกมันด้วย ว่ารับของมือสองจากฉันไปแล้วก็ต้องทำใจหน่อย! เพราะอะไรๆ ที่ก่อนเคยคับ ตอนนี้คงไม่คับแล้ว!” เจ็บกว่าโดนตบหน้าก็ตอนถูกจาบจ้วงด้วยคำพูดหยาบคาย ซ้ำยังมาจากคนที่ครั้งหนึ่งเคยแสนดี เคยเป็นคนรักที่เธอแสนจะภาคภูมิใจ
“ไว้นิดจะไปบอก...”
“จะไปทำอะไร หรือตกนรกที่ไหนก็ไป! ไม่ต้องมาบอกย้ำเพราะฉันไม่ได้อยากรู้!”
นั่นถือเป็นการปิดฉากบทสนทนาระหว่างกัน เพราะทันทีที่พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินหนีกันไป ทิ้งไว้แต่เธอ ที่ต้องทนแบกรับความปวดร้าว ที่เกิดขึ้นจากน้ำมือของเขาเพียงลำพัง
นับตั้งแต่ปะทะกันคราวนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างปริญกับภรรยาก็เหมือนจะแย่ลงมากขึ้นทุกวัน ต่างฝ่ายต่างพยายามหลบตากัน หรือหากมีเหตุจำเป็นให้ต้องเจอหน้
