“แม่จะลงไปทำข้าวต้มให้น้อง ลมอยู่ว่างๆ ก็ช่วยเช็ดตัวให้น้องหน่อยก็แล้วกัน” คำพูดนี้ทำคนมีความผิดอยู่ถึงกับเอ่ยค้าน เพราะไม่อยากถูกเนื้อตัวคนบนเตียงมากเกินความจำเป็น
“แต่แม่ครับ ผม...”
“ไม่มีแต่ เราเป็นต้นเหตุทำให้น้องมีสภาพแบบนี้ เพราะฉะนั้นรับผิดชอบการกระทำของตัวเองซะ!” ครั้งนี้คุณเอื้องพรไม่คิดที่จะยอมอ่อนข้อให้ ยังไงลูกชายก็ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง นางอยากให้ทั้งคู่ได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างจริงๆ จังๆ ดูบ้าง เผื่อว่าบางทีความใกล้ชิดเหล่านั้นมันจะช่วยเปลี่ยนความตั้งใจที่จะหย่าขาดจากเมียเมื่อครบหนึ่งปีของบุตรชายไป
ปริญได้แต่ลอบถอนหายใจตามหลังผู้เป็นแม่ ก่อนที่เขาจะหันกลับมาจัดการกับแม่ตัวดี ที่วันๆ ขยันสร้างแต่เรื่องให้ต้องปวดหัว นี่ก็เป็นอีกวันที่หล่อนหาเรื่องให้เขาวุ่นวายแต่เช้า
“ปล่อยก่อนจะเช็ดตัวให้!” เขาตวาดพร้อมทำท่าจะดึง ‘ฟูฟู’ ออกจากอ้อมกอดคนป่วย แต่ยิ่งดึงแรงกอดรัดก็เห
