บทที่9

1118 คำ

“เป็นความผิดผมเองครับ ที่มาโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า อย่าคิดมากเลยครับ”อีกฝ่ายว่าตอบก่อนจะลอบมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความ ‘ถูกอกถูกใจ’ “ผมเคยได้ยินชื่อคุณนิดอยู่หลายครั้ง แต่เพิ่งเคยเห็นตัวจริงก็วันนี้ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะครับ” เพราะอีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้ หน้าที่ของคนที่ต้องต้อนรับขับสู้เขาอย่างเธอ จะทำอะไรได้ นอกจากส่งยิ้มกลับคืนเขาไป “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณสร ถ้าคุณสรมีอะไรสงสัยถามนิดได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ” รอยยิ้มที่ได้รับจากคนตรงหน้าทำให้อดิสรณ์ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงถูกหลอก เป็นเขาก็คงยอมให้เธอหลอกเช่นกัน แต่ถึงจะคิดแบบนั้นก็ยังรู้สึก ‘ถูกตา ต้องใจ’อยู่ดี “ผมอยากไปสำรวจไร่ ไม่ทราบคุณนิดพอจะมีเวลาไปเป็นเพื่อนผมรึเปล่าครับ” เขาถามชั่งเชิง ไม่ได้หวังจะกดดันจนอีกคนรู้สึกอึดอัด “นิดยังพอเหลือเวลาพักอีกนิดหน่อยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยไหมคะ” ห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม