ตอนนี้คงเลยวันใหม่ไปสองสามชั่วโมงแล้ว เกสรจุดไฟตะเกียงไว้ด้านนอก ค่อย ๆ เปิดมุ้งที่สามีและลูกนอนอยู่ขึ้นช้า ๆ เขายังนอนราบมือทั้งสองประสานไว้ที่หน้าท้องหลวม ๆ เขาไม่ได้นิ่งแค่ตอนตื่น ตอนหลับก็นิ่งมากเช่นกัน จากนั้นก็เลิกโสร่งที่สามีสวมไว้ขึ้นเบา ๆ บีบยาแล้วทาแผลให้เขาอย่างเบามือ ทั้งแผลจากการเสียดสีพื้นดิน และแผลจากผื่นคันที่เขาเกามีน้ำเหลืองไหลออกมาด้วย
ฉันขอโทษนะคะที่ไม่เคยดูแลพี่เลย เธอพร่ำบอกเขาในใจ ยิ่งมองแผลเหล่านั้นก็ยิ่งปวดหัวใจ
เกสรมองดูขาข้างขวาของเขาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด มันลีบลงไปบ้างเมื่อเทียบกับข้างซ้าย ขนาดว่าเขาขยับเขยื้อนกายทุกวัน แต่เขาคงไม่ได้ทานยาอะไร มันถึงดีขึ้นได้แค่นี้
ทายาแผลถลอกเสร็จก็ทายาผื่นคันให้เขาต่อ เธอคลานไปนั่งข้างกายใหญ่ จับมือที่ประสานกันอยู่ให้คลายออกช้า ๆ แค่แสงไฟสว่างที่ส่องมาจากตะเกียงพอสลัว ๆ เธอก็รู้แล้วว่าฝ่ามือเขาด้านแค่ไหน มันทั้งดำและแตกระแ
