ศิตาหายดีเป็นปกติ แต่ฌาร์มยังดูแลเอาใจใส่เหมือนคนป่วยทำเอาแทบจะกลายเป็นคนเคยตัว ฌาร์มตักกับข้าวใส่ในจานให้ ศิตายิ้มๆ แต่รอยยิ้มจางลงเมื่อมีคนมานั่งลงข้างๆ และโอบไหล่เอาไว้ ฌาร์มมองดูด้วยความแปลกใจกับการแสดงท่าทางสนิทสนมและสีหน้าของศิตาดูแปลกไป
“แหมพออยากเจอ ก็ได้เจอเลย” เสียงของหญิงสาวแปลกหน้าทำให้ ฌาร์มมองไปที่มือ ด้วยความหวงแหนจึงจับมือของผู้หญิงคนนั้นออกจากไหล่ของศิตา
“ฌาร์มนี่อร ซีนเคยเป็นแฟนเขาพักหนึ่ง” ศิตาเลือกที่จะบอกตามตรงเพราะจะได้ไม่มีอะไรคาใจฌาร์ม ซึ่งคงไม่พอใจกับการแสดงออกของคนที่มักคิดว่าตัวเองสำคัญสำหรับคนอื่นเสมอ
“สวัสดีค่ะ” ฌาร์มพนมมือไหว้ เพราะไม่อยากให้ใครว่าได้ว่าไม่มีมารยาท โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในสถานะคนรักของศิตา ซึ่งยังไม่
ได้แนะนำว่า ฌาร์มเป็นใคร ฌาร์มถอนใจเพราะบางทีการแนะนำอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวัง
“เด็กที่ทำงานหรือ หน้าตาน่ารักดีนะ” อรอุมาอดีตคนที่เคยคบหากับ
