เมื่อถึงห้องสองคนรีบประจำที่พลอยภัทราจำต้องรีบเคลียร์งานค้าง เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนเกือบได้เวลารับประทานอาหาร ชญานนท์วางมือจากหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วหันมองเลขา เห็นเธอยังคงทำงานไม่หยุด เขาอ้าปากอยากเอ่ยชวนไปทานอาหารด้วยกันแต่ทว่าเสียงโทรศัพท์เธอกลับดังขึ้นเสียก่อน
“ค่ะพี่เวย์”คนตัวเล็กรับสายรอยยิ้มฉาบฉายทั่วใบหน้า คนมองเมินทางอื่นรู้สึกแน่นในอกขึ้นมา
“พลอยว่างไหม พี่อยากชวนทานข้าวเที่ยงด้วยกัน พี่มีเรื่องอยากปรึกษาด้วย”
“พลอยว่างชั่วโมงเดียวนะคะพี่เวย์”
“ครับพี่รู้ ตอนนี้พี่รออยู่หน้าบริษัทแล้ว”เวธัสกรอกเสียง
“ค่ะ เดี๋ยวพลอยรีบลงไปนะคะ”
“ครับ พี่จะรอนะ”
เธอวางสายแล้วหยิบกระเป๋าสะพาย หันมองเจ้านายเห็นกำลังสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่ หญิงสาวรีบสาวเท้าไปยังหน้าประตู
“อย่ากลับมาสายอีกล่ะ อย่าลืมนะว่างานที่ฉันให้เธอทำยังไม่เสร็จ”เจ้านายตะโกนไล่หลัง
“รับทราบแล้วค่ะท่านรองประธาน”เธอตอบรับแ
