ทันทีที่เท้าเหยียบย่างบันไดด้านหน้าคฤหาสน์หลังงาม เด็กหนุ่มกวาดสายตามองรอบๆ ด้วยความสับสน ตนเองคิดผิดหรือถูกที่มาอาศัยชายคาบ้านหลังใหญ่ ไหล่เขาถูกโอบให้เดินมาถึงห้องรับแขกเห็นหญิงสาววัยเดียวกับมารดากำลังนั่งอยู่ มีเด็กรุ่นเดียวกับเขาร่วมวงอยู่ด้วย
ชัยเชษฐ์รั้งท่อนแขนเด็กหนุ่มให้เดินตาม สายตาสามคู่มองมา เวธัสก้มหน้างุดรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที
“คุณวิผมฝากเด็กคนนี้ด้วยนะ”
“เด็กคนนี้เหรอคะที่คุณบอก”
“ใช่ ผมจะรับเขาเป็นลูกบุญธรรม”
วิไลวรรณสาวเท้ามายืนใกล้ แล้วยิ้มอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรนะเวย์ มาอยู่กับพวกเรานะ”
เด็กหนุ่มเงยหน้า มองใบหน้าของหญิงสาวคราวแม่ เห็นท่าทีอ่อนโยน แววตาจริงใจ เด็กหนุ่มยกมือกระพุ่มไหว้
“ขอบคุณครับ”
“นนท์ กับดา ต่อไปนี้เวย์จะมาเป็นครอบครัวเรานะ”
“ครับพ่อ” “หนูรู้แล้วค่ะพ่อ”
เวธัสหันมองเด็กหนุ่มอายุไม่น่าห่างจากเขาสักเท่าไหร่ กับเด็กสาวอีกคน ดูท่าสองคนนี้คงเป็นนักเรี
