ทำไมหัวใจของฉันถึงรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของคุณเฟยได้ขนาดนี้นะ แล้วควรจะทำยังไงต่อ ตอนนี้ฉันควรทำอะไร ควรจัดการความรู้สึกที่เขาไม่ต้องการนี้ออกไปยังไง
“เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?” คนที่เพิ่งพูดคำที่ทำให้ฉันเจ็บปวดถามขึ้นมาอีกครั้งเพราะเห็นว่าฉันเอาแต่เงียบ หลังจากคิดคำตอบอยู่นานฉันก็ตัดสินใจพูด “หนูรู้แล้วว่าคุณไม่ตาต่ำมาชอบเด็กบ้านนอกแบบหนูหรอกค่ะ”
“รู้ตัวแล้วก็ดี” แทนที่จะพูดรักษาน้ำใจกันบ้าง ทำไมถึงปากร้ายตลอดเวลาแบบนี้
“แต่ถ้าหนูชอบคุณมันก็ความรู้สึกของหนูนี่ คุณไม่ได้มาเจ็บปวดด้วย ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วจะสนใจทำไมคะ” ครั้งนี้คุณเฟยไม่ได้พูดคำร้าย ๆ โต้ตอบ เอาทำแค่มองหน้าฉันนิ่ง ๆ มองด้วยสายตาที่เย็นชา
“เวลาเห็นผู้ชายหน้าตาดีก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างสิคะ ไม่ใช่แค่คุณ เห็นใครหน้าตาดีหนูก็หวั่นไหวหมดนั่นแหละ ใครห้ามความรู้สึกได้บ้างคุณห้ามได้ด้วยเหรอ ถ้าห้ามได้คุณคงไม่อกหักจากผู้หญิงคนนั้
