ถึงฉันจะชื่นชมความหล่อของผู้ชายหน้าตาดีแต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะเที่ยวอ่อยเขาไปทั่วสักหน่อย คุณเฟยเตือนเหมือนเคยเห็น มีแค่เขานั่นแหละที่ฉันกล้าพูดได้เต็มปากว่าเคยอ่อย หลายครั้งมาก ๆ ด้วย
รอไม่นานก็มีรถหรูขับมาจอดเทียบตรงฉันยืนอยู่ ก่อนกระจกจะค่อย ๆ เลื่อนลงตามมาด้วยเสียงของคนข้างใน
“รีบมาขึ้นรถสิ”
ผู้หญิงที่ชื่อมิลินเธอมารับฉันจริง ๆ ด้วย ปกติคุณเฟยไม่เคยให้ใครเข้ามาภายในรั้วบ้านง่าย ๆ แปลว่าเขาคงจะคุ้นชินสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย
“ทำตัวสบาย ๆ ไม่ต้องเกร็งนะ”
“อื้อ” เธอคงเห็นว่าพอมานั่งในรถแล้วฉันเอาแต่เงียบถึงได้บอกแบบนั้น เป็นธรรมดาที่จะรู้สึกเกร็งบ้าง เพราะเราไม่รู้จักกันนี่
“เธอชื่อน้ำอิงใช่ไหม”
“อื้อ”
“ฉันชื่อมิลินนะ”
เธอก็ดูเป็นมิตรไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ฉันนี่สิไม่ค่อยกล้าพูดสักเท่าไร อาจเป็นเพราะเธอสวยมาก ๆ ทำให้รู้สึกทำตัวไม่ถูกทั้งที่เคยเจอกันมาก่อนแล้วแท้ ๆ
“เธอพูดเก่งจ
