“ฉันดูแลเองได้น่า พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอก” ไลลาแสร้งตีหน้าเคร่งเพื่อปฏิเสธความหวังดีของพี่สาว
“ก็ได้ น้องโตจนเป็นแม่คนแล้ว น้องคงรู้ว่าอะไรดีไม่ดี” มานียอมอ่อนข้อให้ เธอใช้ข้อคิดเตือนสติน้องสาวแทน
ไลลาเม้มปาก ท่าทางฮึดฮัด “พี่ก็รู้ว่าฉันเกลียดกลิ่นยาพวกนั้น แล้วพี่จะมาเซ้าซี้ทำไม”
“พี่รู้ แต่ยาพวกนั้นหมอให้มาเพื่อบำรุงร่างกายน้อง มันมีประโยชน์กับตัวน้องเองด้วย ไม่ใช่เพื่อลูกของน้องเท่านั้น” ตัวยาหลายตัวใช้บำรุงร่างกายคนตั้งครรภ์ เสริมธาตุเหล็กที่ร่างกายสูญเสีย มีผลทั้งทางตรงและทางอ้อมสำหรับคนที่เตรียมตัวเป็นแม่
“ฉันไม่ชอบกลิ่นนี่นา” ไลลาพยายามหาเหตุอ้าง
มานียิ้ม “ลองคิดดูนะไลลา หากน้องสูญเสียธาตุบางชนิดในร่างกายมากๆ ยกตัวอย่างอย่างกระดูกเนี้ยะ คิดดูน้องจะเป็นคนที่มีกระดูกไม่แข็งแรง เดินเหินก็ลำบาก...” มานีอธิบายคร่าวๆ ให้น้องสาวได้เห็นผลร้ายสำหรับคนที่หลีกเลี่ยงการกินยาตามที่นายแพทย์สั่ง
