เคลตันรับรู้แรงเกร็งของเธอ เขาแน่ใจว่าอีกไม่นาน ผู้หญิงใต้ร่างเขาก็จะกระโจนไปแตะขอบฟ้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เคลตันจะไม่ยอมให้ไลลาอ้างว้างคนเดียว เขาขยับบั้นเอวเร็วรี่ กระโจนตามไลลาไปติดๆ พร้อมกับระเบิดความสุขออกมาอย่างท่วมท้น
“อ่า...”
“...” มานีสำลักความสุข เธอตัวกระตุก ร่างเกร็งแข็ง นิ้วมือหงิกเกร็งก่อนจะค่อยๆ คลายออก หลังอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงลดความรุนแรงลง
เคลตันสูดลมหายใจแรงๆ เขาหอบเหนื่อยหลังออกกำลังเสียใจแทบวาย เขาลดสายตาลงมองคนใต้ร่างที่หอบแฮ่กๆ ไม่ต่างกันเลย ผิวของเธอเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว
“ออกไปนะ!!”
“ไล่เสียจริง ที่เมื่อกี้เห็นเธอเร่งฉันยิกๆ”
ชายหนุ่มบ่นกลั้วเสียงหัวเราะ เขาอารมณ์ดีขึ้นมาเป็นกอง หลังปลดปล่อยความอึดอัดออกไปเสียบ้าง
“คุณไม่ควรทำแบบนี้” มานีกัดฟันพูด เธอขยับตัวเพื่อหนี
แต่คนตัวใหญ่ไม่ยินยอมให้เป็นเช่นนั้น เขารวบข้อมือเธอและกดตรึงไว้ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดโค้งหน
