บทที่6.1 วิลล่าริมทะเล
1576 คำ
แซมติงเสียงแฝงแววกังขา ไลลาที่สัมผัสเป็นคนสมถะสุดๆ อาหารการกินทำอะไรมา เธอไม่เคยปริปากบ่น กิจวัตรประจำวัน คือการเดินสำรวจไปรอบๆ วิลล่า
ไวน์ถูกเทใส่แก้วทรงสูง และถูกส่งถึงมือเจ้านาย
เคลตันไม่ได้พูดอะไรตอนที่รับแก้วมา เขาดมกลิ่นของไวน์ที่ฟุ้งอยู่ตรงปากแก้ว จิบเล็กน้อยพอให้รู้รสชาติ มานีก็เดินเอาอาหารทะเลมาเสิร์ฟ
“ไม่มีใครบอกเธอเหรอ ผู้หญิงท้องไม่ควรทำงานหนัก”
น้ำเสียงเหมือนต้องการตำหนิ มานียิ้มมุมปาก เธอทรุดนั่งฝั่งตรงข้าม รินน้ำสะอาดใส่แก้วตัวเอง “คนท้องไม่ใช่คนป่วยค่ะ งานแค่นี้ ไม่ได้หนักหนาอะไรเลย คุณก็รู้ ฉันยืนทั้งคืนยังได้” มานีพูดถึงตัวเอง แค่การย่างอาหารสดหน้าเตาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหงื่อเธอยังไม่ไหลสักหยด ไม่ทำให้เธอเสียงพลังงานเลย ที่สำคัญเธอไม่ได้ท้อง หรือหากท้องจริง มานีคิดว่าเธอคงทำไหว เธอไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น
“ข้อนั้นฉันรู้...แต่เธอทำให้ฉันรู้สึก ว่าเธอไม่ได้ท้องจริงๆ”
แค๊กๆ มานีสำลักอาหารที่กำลังเคี้ยวอยู่ในปาก จู่ๆ เคลตันก็พูดจี้ใจดำขึ้นมาซะงั้น
เธอรีบฉวยแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้สำลัก “ฉันจะโกหกคุณเพื่ออะไรล่ะคะ ผลตรวจก็มีนี่”
ผลตรวจครรภ์ที่ส่งให้คริสเตียโน่คือของจริง เพียงแต่คนที่กำลังท้องไม่ใช่เธอ
เคลตันขมวดคิ้ว หลักฐานชิ้นนั้นเขาเองก็เห็นมากับตา ผลตรวจจากแพทย์สถาบันที่เชื่อถือได้ เป็นหนึ่งในกิจการของเบลอน ไม่มีทางถูกปลอมแปลง ที่เหลือก็แค่การรอวันตรวจ DNA ซึ่งเหลืออีกไม่กี่อาทิตย์แล้ว
“ฉันแค่รู้สึกตามสัญชาตญาณ”
มานีแอบเบ้ปาก ผู้ชายตรงหน้าสัญชาตญาณแม่นเหลือเชื่อ เธอควรระวังตัวมากกว่านี้เวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับเขา
“ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรกับฉัน ขอตัวนะคะ ฉันง่วงแล้ว ที่สำคัญ คนท้องควรพักเยอะๆ ค่ะ”
“เดี๋ยว!” มานีชะงัก เธอกำลังจะเลี่ยงออกไปได้อยู่แล้วเชียว “เธอไม่คิดจะถามถึงพ่อของลูกเธอเลยหรือไง?”
เรียวปากอิ่มเม้มจนเป็นเส้นตรง มานีทรงตัวลุกขึ้นยืน เธอหมุนตัวกลับมาสบตากับเคลตันตอนที่ตอบ “เขาไม่สนใจการมีหรือไม่มีอยู่ของฉันหรอกค่ะ เขาคงสบายดี เพราะกำลังสมหวังนี่คะ”
สิ่งที่เธอพูดสะท้อนมาจากจิตใต้สำนึก มานีไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของคริสเตียโน่กับน้องสาวเกิดขึ้นแบบไหน เท่าที่รู้ และประมวลเอาเอง มันคือความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง เป็นอุบัติเหตุที่ทำให้ไลลาท้อง และคริสเตียโน่ไม่ต้องการ เขาดิ้นรนแทบตายกับการกำจัดไลลาออกไปจากชีวิตเขา และข้อเรียกร้องที่ไลลาเสนอเขาก็ยอมรับไม่ได้ เมื่อคริสเตียโน่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารัก
“แปลก...เธอพยายามยื้อเขาไว้ไม่ใช่เหรอ?” เคลตันคราง เขามองมานีเหมือนต้องการรู้ความคิดของเธอ
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่อยากให้เขารับผิดชอบ ‘ลูก’ ของเขาไม่ใช่บ่ายเบี่ยงแบบนี้”
ที่มานีเรียกร้องคือการให้คริสเตียโน่ยอมรับการเป็นพ่อเด็ก ซึ่งมานีเองก็ไม่รู้ ไลลากับชายผู้นั้นตกลงอะไรลับหลังเธอ เธอแค่ทำหน้าที่ในการเป็นพี่สาวไลลา
“มันก็น่าบ่ายเบี่ยงนี่ แค่คืนเดียว แต่เธอท้อง ผู้หญิงอาชีพแบบเธอ ไว้ใจได้หรือไง?”
เคลตันไม่ได้พูดผิด อาชีพที่ไลลาทำ ทำให้คริสเตียโน่เองก็ลังเล เขามั่นใจเต็มร้อยได้ยังไง เพราะผู้หญิงอย่างไลลา นอนกับผู้ชายเปรอะไปหมด
มานีหน้าร้อนวูบ! นี่ไงคือสิ่งที่เธอเตือนไลลามาตลอด พอถึงเวลาเข้าจริงๆ ผู้ชายมักจะมีข้ออ้างในการปฏิเสธความรับผิดชอบ แม้เขาและเธอจะกระทำร่วมกันจริงๆ
“ฉันไม่ได้มั่วค่ะ” มานีเถียงแทนน้องสาว แต่เธอก็เถียงได้ไม่เต็มปาก
เท่าที่อยู่กับไลลามา น้องสาวเธอเปลี่ยนคู่ควงแทบทุกครั้งที่เจอ แบบนี้ไงคริสเตียโน่ถึงมีข้ออ้าง
“คำพูดกับการกระทำมันสวนทางกันนะ”
เคลตันแย้งเสียงเรียบ เขาจิบไวน์สลับกับการมองสำรวจผู้หญิงตรงหน้า
วันนี้มานีสวมเสื้อตัวโคร่ง แทบจะมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงทางสรีระ ถึงมันจะใช้เป็นชุดคลุมท้องได้ แต่มันก็แปลกเกินไปสำหรับผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ หากผู้หญิงตรงหน้าใช้ ‘เด็ก’ เพื่อต่อรองกับคริสเตียโน่จริงๆ หล่อนน่าจะดูแลตัวเองมากกว่านี้
“เธอไม่เห็นใส่ชุดคนท้อง!” เคลตันติง
มานีก้มหน้ากลืนน้ำลายลงคือฝืดๆ เธอสะเพร่าอีกแล้ว มีจุดสังเกตให้คนตรงหน้าจับพิรุธได้
“ฉันไม่ชอบผ้าลูกไม้” หลังคิดจนหัวแทบแตก มานีรีบแก้ตัว
“เหรอ...” เคลตันเหมือนไม่ติดใจ แต่ความจริงแล้วเขาสงสัยเต็มเปี่ยม
มานีแสร้งยกมือปิดปาก หาวเหมือนง่วงเสียเต็มประดา “ห้าวววว!”
“ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ” คำพูดของชายตรงหน้าทำให้มานีก้าวขาไม่ออก “ไปคุยกันข้างบนนั้นเถอะ ฉันไม่ชอบน้ำค้างแรงๆ เท่าไหร่ เธออาจไม่สบายก็ได้นะ” มันเป็นทั้งคำด่าตรงๆ และอ้อมๆ ที่มาในรูปแบบคำตำหนิแบบผู้ใหญ่เมตตาเด็ก มานีหน้าชา เธอเดินตามเคลตันไปห่างๆ
หญิงสาวเบรกเกือบหัวทิ่ม จู่ๆ ชายร่างใหญ่ตรงหน้าก็หยุดเดินดื้อๆ
“การ์เซีย แซม อเล็ก ไปพักได้ คืนนี้ฉันอยู่คนเดียวได้”
มานีเริ่มเหงื่อตก ผู้ชายตรงหน้าจะคุยกับเธอเรื่องอะไรนะ ถึงขนาดที่เขาสั่งให้คนของตัวเองออกไปจากที่นี่ เท่ากับว่า...คืนนี้ที่วิลล่าจะเหลือแค่เธอกับชายผู้นี้เท่านั้นเหรอ
หญิงสาวหันรี หันขวาง เธอรู้สึกถึงกลิ่นอันตราย
“วันอื่นได้ไหมคะ วันนี้ฉันง่วงแล้ว” มานีรีบแย้ง หลังผู้ชายสามคนเดินหายไปกับความมืด
“ฉันว่างแค่วันนี้” เคลตันตอบเสียงห้วน เขาเดินนำมานีไปลิ่วๆ
“ฉันจะบ้า!!” มานีบ่นพึมพำ รีบสาวเท้าตามผู้ชายหน้าดุไป เธอตามเขาไม่ทันเลย ช่วงขาของเขายาวกว่าเธอหลายเท่า กว่าจะเดินตามทัน เคลตันก็หายเข้าไปด้านในวิลล่าแล้ว
“ของก็ไม่เก็บ ไม่กลัวขโมยหรือไงนะ” มานีมองเลยไปที่ชายหาด โต๊ะ เก้าอี้ ยังอยู่ที่เดิม ของใช้หลายอย่างมีราคา แต่ผู้ชายตรงหน้ากับไม่สะดุ้งสะเทือนหรือเสียดายเลย
เคลตันเดินไปนั่งรอที่ห้อง ห้องหนึ่ง มานีเดินเข้าไป แต่ไม่ได้ปิดประตู เธอเปิดแง้มไว้แบบนั้นเพื่อความสบายใจ
แม้จะรู้ดีว่า เวลานี่วิลล่าทั้งหลังเหลือแค่เธอกับชายตรงหน้า
ความเงียบ ความวังเวงชวนให้ขนลุก เธอยกมือลูบแขนตัวเองเบาๆ “ฉันง่วงและเพลียมาก อยากพักแล้วค่ะ คุณจะพูดอะไรรีบพูดมาก่อนที่ฉันจะหลับเถอะค่ะ”
มุมปากเคลตันเหยียดยิ้ม เขาตบมือเบาๆ ที่เบาะด้านข้าง
มานีส่ายหน้าหวือ เธอยินดีจะยืนอยู่ตรงนี้ แทนการเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ
“คริสฝากของมาให้เธอ” เสียงทุ้มกังวานดังท่ามกลางความเงียบ
มานีชั่งใจระหว่างเดินเข้าไปหา กับการถอยหนีออกไปเสียตั้งแต่นาทีนี้
“ไม่เอาเหรอ บางทีสิ่งที่คริสฝากมาเธอน่าจะชอบ” รอยยิ้มเหยียดๆ นั่นมานีเดาออกได้ในทันที ชายผู้นั้นจะฝากอะไรมาได้ล่ะ หากไม่ใช่ ‘เงิน’ คนรวยนี่ดีจังใช้สิ่งที่เขามีจัดการปัญหา แต่ที่ยืนอยู่นี่คือมานี ไม่ใช่ไลลา เธอไม่ต้องการสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้ มานีต้องการให้คริสเตียโน่แสดงความเป็นผู้ชาย เขาควรยอมรับกับสิ่งที่เขาทำลงไป แม้คำอ้างของเขาจะฟังน่าเชื่อถือ เขาพลาดที่เมา และไม่ต้องการรับผิดชอบ แต่สายใยทางสายเลือดไม่มีทางตัดขาด...
“ฉันไม่อยากได้ค่ะ ฝากไปคืนเขาด้วยนะคะ ฉันบอกหลายครั้งแล้ว ที่ฉันต้องการ คือการให้เขายอมรับ ‘ลูก’ ของเขา” ฟังดูอาจจะเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัวไปสักนิด
แต่หากชายผู้นั้นมีมนุษยธรรม เขาควรรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับน้องสาวของเธอ
“มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ เธอก็รู้นี่ ผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกเธอ กำลังจะแต่งงาน”
“ฉันไม่ได้ต้องการตัวเขาค่ะ” มานียืนกราน เธอไม่ได้ต้องการคริสเตียโน่ เธอต้องการแค่สิทธิ์ที่หลานของเธอควรได้ในฐานะบุตรของคริสเตียโน่ เบลอน
“มันฟังแปลกๆ นะ เธอไม่ได้ต้องการคริส แล้วเธอต้องการอะไรล่ะ?”
มานีถอนใจแรงๆ “ฉันบอกครั้งสุดท้ายเลยนะคะ คุณจะได้ไม่เสียเวลา ฉันต้องการสิทธิความเป็นลูก ของลูกฉัน ไม่ใช่พ่อที่แทบจะไม่มีความรับผิดชอบ ฉันไม่อยากว่าเขาหรอก เรื่องนี้มันพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะมันผิดทั้งคู่ แต่ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหนีหางจุกตูด เหมือนที่คุณคริสทำ เขาไม่แมนเลยในความรู้สึกของฉัน”
- ผู้เขียน
