"ฝ่าบาททรงจะเสวย ซื่อจึก่าน*1หรือไม่เพคะ"
ใบหน้าหวานยกซื่อจึก่าน*1ขึ้นมาด้วยนิ้วสองนิ้วของทั้งสองมือ ยกบังใบหน้าตนทันใด และลอบยิ้มหลังลูกพลับ หน้าแดงยามเห็นสายตาซุกซนอยู่ร่ำไป ใบหน้าคมมองนางและขยับมาใกล้ๆ กัดซื่อจึก่าน*1เบาๆ และลอบยิ้มอีกครั้งหนึ่งทันที กระซิบเบาๆ
"ซื่อจึก่านก็กินแล้ว แต่เจิ้นอยากกินเหนียงซรื่อ*2มากกว่าซือจึก่านเสียแล้วซิ เจ้าว่ามันเหมือนกันหรือไม่ พอเจ้าเชิญชวนขึ้นมา เจิ้นก็นึกถึงผิวขาวๆใต้ผืนผ้านี้ นึกถึงดอกกุ้ยฮวาใต้ผืนผ้านี้นัก ช่างน่ากินไปทุกส่วนเสียจริงเชียว"
ใบหน้าหวานหลุบต่ำลง ขยำผ้าเช็ดหน้าผืนบางในมือจนยับย่น และทุบอกแกร่งเบาๆ เอ่ยเสียงเขินอายนัก
"ฝ่าบาทล่ะก็ เหตุใดจึงลามกนักนะเพคะ"
ร่างแกร่งนั่งลงบนหมอนนุ่มนิ่มและเอนกายบนเก้าอี้ทิ้งทั้งตัวไปอย่างเมื่อยล้า และเอนใบหน้าไปหานางคราหนึ่ง กระซิบเบาๆ
"บุรุษใดอยู่ใกล้สตรีที่ตนรัก ย่อมอยากมีความรักกับนางแทบทั้งสิ
