ฮ่องเต้ฉูเสด็จมาป้อนข้าวคนงอแงจนครบเจ็ดวัน นางก็มีเนื้อขึ้นมา แข็งแรงจนผัดข้าวถวายพระองค์ได้ เช่นนี้จึงเป็นนางที่ต้องส่งสำรับไปถวายในห้องอักษร ทุกยามบ่ายหลังประชุมจบ
ร่างบางค่อยๆลงจากเกี้ยวและมีคนประคองไปเพราะยังมิแข็งแรงนัก นางค่อยๆก้าวเท้าไปในห้องอักษร พบสนมเซี่ยนั่งฝนหมึกและกำลังจะป้อนอาหารถวาย ฮ่องเต้ฉูยิ้มบางๆและเอ่ยทันใด
"อา..สนมอ๋าวนำสำรับมาให้เจิ้นแล้วหรือ ลำบากเจ้าแล้วทั้งที่ยังป่วยไข้ แต่เจิ้นบังคับเจ้าทำครัวอีก เจ้าให้สนมเซี่ยป้อนเจิ้นเถิด เจ้าก็ไปพักผ่อนก่อน มีอันใดเร่งด่วน เจิ้นจะให้ขันทีไปบอกเจ้า"
ร่างบางพยักหน้าเบาๆและเดินออกมาใจเจ็บแปลบมิน้อยเลย ค่อยๆฝืนกายตนเองขึ้นเกี้ยวไป และยามถึงตำหนักตนก็เดินลงมาและลากขาตนเองไปข้างสระน้ำ นอนเอนกายตนลงในศาลาข้างสระบัว และมองเต่าน้อยๆกับผืนฟ้ากว้างในทันใด
"เจี๋ยเจี๋ยสายลมจะพัดไปที่ใดอีกหรือไม่นะ ก้อนเมฆที่ลอยนั้นจะเป็นสายลมพาไปหรือไ
