ร่างแกร่งถอดถอนกายเบาๆ และดึงร่างนุ่มมากอดรัดในอกกระซิบลงไปอีกครั้ง
"ไปอาบน้ำเถิดเจ้าโจรโง่ พาข้าไปบ้านเจ้าเสียก่อน ข้าจะไปพบบิดามารดาของเจ้าและให้คนส่งสินสอดมาให้ในภายหลัง คนงกเช่นเจ้าจะได้เลิกคิดขโมยทรัพย์น้อยๆของข้าเสียที ข้ามิอยากจะบอกว่าที่จวนนั้นมีเยอะนัก เจ้าคิดขโมยสิบชาติ ข้าให้เจ้ายังมากกว่า มิต้องเปลืองแรงเลย หึ หึ "
ร่างบางชะงักน้อยๆและวงแขนแกร่งก็อุ้มนางลอยขึ้น จนนางผวากอดแน่นๆ ร่างแกร่งหอมแก้มนางอีกครั้งและกระซิบเบาๆ
"อยู่กับข้า เจ้าจะทั้งร่ำรวยทั้งกินอิ่ม มีข้ารับใช้ไปทั้งชาติ มิต้องคิดอันใดให้มากนัก เป็นฝุเหรินคุณชายใหญ่เบ่งได้คับเมืองหลวงเลยเชียว ข้าจะบอกให้"
ร่างบางชะงักจะพูดบางสิ่งก็หุบปากลงและพยักหน้าเบาๆ นางมิอาจจะคิดอื่นใดได้อีกในยามนี้ เพราะนางต้องการเงินไปให้มารดาของนางที่กำลังป่วย และทั้งยังมีน้องของนางที่ยังเล็กและมิมีอาหารดีๆให้กินนัก นางต้องการเงินในยามนี้
