"ฝ่าบาท เหตุใดจึงมิทรงประทานเงินให้สนมเซี่ยมากหน่อยหรือเพคะ นางก็งดงามมิน้อย เห็นฝ่าบาทก็ทรงโปรดนาง ผู้ใดก็ทราบว่า นางปรนนิบัติฝ่าบาทเร่าร้อนถึงเพียงไหน ในห้องทรงอักษร "
สนมอ๋าวอดเหน็บแนมมิได้ ใบหน้าคมเหลือบตามอง สนมตัวดีที่ตนเองหนุนตักอยู่ และหัวเราะเบาๆออกมาคราหนึ่ง
"นางทำกับข้าวมิอร่อย เจิ้นก็เลยมิให้เงินนาง อีกทั้งหลายปีมานี้นางก็ใช้เงินหลวงไปมากโข เช่นนี้แล้วนางจึงมิได้เงินของเจิ้นไป "
อ๋าวปิงซวงทำตาโตและค้อนร่างบนตักเบาๆ และทำปากเบี้ยวน้อยๆ
"ฮึ้ หากหม่อมฉันทำกับข้าวมิอร่อย เห็นทีฝ่าบาท คงมิอยากเสด็จมาอีกแล้วก็เป็นได้นะเพคะ "
ใบหน้าคมยิ้มเยาะนางเบาๆ ยกฝ่ามือประสานใต้ลำคอตนบนตักนาง เงยหน้ามองนางอย่างขบขันและเยาะนางอีกครั้งหนึ่ง
"เรื่องในใจเจิ้น เจิ้นจะมิยอมเอ่ยกับผู้ใดเป็นแน่ แต่หากวันใด เจ้าทำกับข้าวมิอร่อย เจิ้นจะลงโทษเจ้า เจ้าคอยดูเถิดปิงซวง หากใส่เค็มไปเจิ้นจะให้เจ้าดื่มน้ำเ
