มาเฟียต่างดาว

บทที่ 2 ความลับของจักรวาล

บ่ายโมงกว่า ๆ ประธานคนใหม่ก็เริ่มเดินไปตามแผนกต่าง ๆ อย่างที่บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ ทำให้พนักงานพากันตื่นเต้น โดยเฉพาะสาว ๆ ที่อยากเห็นหน้าตาของโจฮันใจแทบขาด

ยกเว้นมัดมุกคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ต้องการเจอ เพราะวีรกรรมของเธอล้วน ๆ ทำให้ความตื่นเต้นกลายเป็นความกังวลแทน เมื่อโจฮันมาถึงแผนก IT ต่างคนก็ต่างลุกขึ้นมาทำความเคารพแล้วแนะนำตัวทีละคนตามคำสั่งของเจ้านาย…จนมาถึงคนมีคดี

“สวัสดีค่ะท่านประธาน ดิฉันชื่อมัดมุก มานีวัฒน์ ทำงานในตำแหน่งโปรแกรมเมอร์ค่ะ” หญิงสาวแนะนำตัวเองอย่างไม่เต็มเสียงนักและไม่กล้ามองโจฮันตรง ๆ พูดจบจึงหลบไปอยู่ข้างหลังกิตติทันทีด้วยความอับอาย

“ผมว่าคุณมัดมุกมายืนดี ๆ ดีกว่า ยืนอยู่ข้างหลังคุณกิตติแบบนั้นมันดูไม่ดี” โจฮันเอ่ยเสียงเรียบ แต่ในใจรู้สึกสนุกที่ได้กลั่นแกล้งผู้หญิงที่เข้าใจว่าตนเป็นพนักงานใหม่

ปกติเขาไม่ค่อยได้คุยเล่นกับใครสักเท่าไรนัก ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบคุยกับคนไม่สนิททำให้โจฮันดูเย็นชาเข้าถึงยาก ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกอยากคุยกับมัดมุก

“ค่ะ เอ่อ คุณโจฮันคะ คือ เรื่องเมื่อตอนเช้า มุกขอโทษนะคะ”

เธอยกมือขึ้นมาไหว้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ พลางสังเกตสีหน้าของเขาไปด้วยหลังตัดสินใจแล้วว่าต้องขอโทษ ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ไม่ได้ติดใจเอาความแต่อย่างใด

“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจครับ คุณไม่ต้องกังวลหรอก ผมไม่ไล่คุณออกด้วยเรื่องแค่นี้หรอก” พูดเหมือนเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรในใจ

“ขอบคุณมากค่ะท่านประธาน” ได้ยินอย่างนั้นมัดมุกก็ยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ ทำให้โจฮันรู้สึกเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูกแต่ไม่แสดงอาการออกมา แล้วหัวข้อการสนทนาก็เปลี่ยนไปเมื่อกิตติเริ่มแนะนำความรับผิดชอบหลัก ๆ ของแผนก IT รวมถึงปัญหาและอุปสรรคที่กำลังพบเจอในปัจจุบัน

โจฮันจึงสั่งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาทั้งหมดรวบรวมข้อมูลแล้วเข้าไปคุยกับเขาในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็เดินออกไปยังแผนกอื่นที่อยู่ในละแวกนี้ มัดมุกถึงขั้นถอนหายใจออกมาดัง ๆ เมื่อแผ่นหลังของท่านประธานหายลับไปจากสายตา

“เฮ้อ โล่งอก นึกว่าจะตกงานแล้วเรา”

ใบหน้าของหญิงสาวสดชื่นราวกับดอกไม้บานยามเช้าเมื่อไม่มีปัญหามากวนใจ หัวหน้างานของเธอเองก็โล่งใจเหมือนกันเพราะไม่ต้องสูญเสียลูกน้องคนเก่งไปจากทีม มัดมุกเป็นหญิงสาวคนแรกที่เข้ามาทำงานในแผนก IT ก่อนที่จะมีอีกสองสาวตามมา

“พี่ก็โล่งอก นึกว่าจะเสียลูกน้องฝีมือดีไปแล้ว ไป ๆ รวบรวมข้อมูลมา พรุ่งนี้มุกต้องเข้าประชุมด้วย”

“ขอบายได้ไหมพี่ มุกยังไม่อยากเจอหน้าท่านประธาน” แม้จะโล่งใจเพียงใด แต่ความอายยังมีอยู่ เธอจึงไม่ต้องการพบหน้าเจ้าของบริษัทในวันหรือสองวันนี้ หรือไม่เจอไปนาน ๆ อีกเลยก็ได้ หากไม่ต้องพบเจอกันจะดีกว่า

“เอ็งมองปากพี่ คำตอบคือ ไม่ได้ โว้ยยยย” หัวหน้าชี้มาที่ปากของตนเองก่อนก้าวเท้าไปยังโต๊ะทำงาน

“พี่กิตตตตตต” หญิงสาวเรียกชื่อหัวหน้าก่อนวิ่งตามหลังไปติด ๆ เพื่อให้เขาเห็นใจ แต่กิตติไม่ใจอ่อน เธอจึงเดินคอตกกลับมานั่งที่โต๊ะของตนเองด้วยอาการเซ็ง ใบหน้าจึงหงิกงอราวกับเด็กน้อยถูกขัดใจก็ไม่ปาน

จวบจนเวลาเลิกงานมาถึงมัดมุกก็รีบเก็บข้าวเก็บของใส่กระเป๋า แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือที่ตนซื้อมาเมื่อตอนเช้าจึงเอาขึ้นมาดู

เธอตัดสินใจนำกลับบ้านด้วยเพราะคิดว่าคืนนี้ก่อนเข้านอนจะเอาหนังสือมาอ่านแทนการเล่นโทรศัพท์ ไอ้หนังสือวิชาการแบบนี้แหละที่จะทำให้หลับง่าย และคิดว่าอ่านไม่เกินสามบรรทัดตาต้องปิดอย่างแน่นอน

เมื่อกลับมาถึงบ้านหลังน้อยและทำธุระเสร็จเรียบร้อย ก่อนล้มตัวลงนอน มัดมุกจึงเดินไปหยิบหนังสือที่มีชื่อว่า ‘ความลับของจักรวาล’ มาถือแล้วค่อย ๆ สอดตัวลงใต้ผ้าห่มผืนหนา จากนั้นก็เริ่มเปิดอ่านทีละหน้าอย่างสนอกสนใจ ต่างจากที่คิดเอาไว้ลิบลับ ดวงตาของเธอจึงเบิกกว้างอยู่ตลอดเวลา ไร้ซึ่งอาการง่วงเหงาหาวนอนแต่อย่างใด

หนังสือเล่มนี้อธิบายถึงระบบสุริยจักรวาล ซึ่งประกอบไปด้วยดวงอาทิตย์และวัตถุท้องฟ้าต่าง ๆ ที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ วัตถุท้องฟ้าได้แก่ ดาวเคราะห์ทั้งแปดดวง (เดิมมีทั้งหมดเก้าดวงแต่ถูกตัดออกไปหนึ่งดวง) ดวงจันทร์ของดาวเคราะห์ต่าง ๆ ที่มีจำนวนแตกต่างกัน ดาวเคราะห์น้อย ดาวหาง และสะเก็ดดาว รวมถึงกลุ่มก๊าซและฝุ่นอีกจำนวนมหาศาล ดาวเคราะห์ทุกดวงโคจรรอบดวงอาทิตย์ในทิศทางทวนเข็มนาฬิกา

โลกเป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ทั้งแปดดวง อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นลำดับที่สาม มีดวงจันทร์โคจรรอบตัวเองหนึ่งดวง และมีเพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดอีกสามดวง ประกอบด้วย ดาวพุธ ดาวศุกร์ และดาวอังคาร

แต่มีเพียงโลกใบนี้เท่านั้นที่สิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ได้ เพราะช่วงระยะห่างระหว่างโลกกับดวงอาทิตย์เหมาะแก่การอยู่อาศัย มีทั้งพื้นที่ร้อน พื้นที่หนาวเย็น ต่างจากเพื่อนบ้านทั้งสามดวง นักวิทยาศาสตร์จึงตั้งข้อสันนิษฐานว่า สิ่งมีชีวิตมีแค่บนโลกใบนี้เท่านั้น

แต่นั่นคือสิ่งที่วิทยาศาสตร์ในอดีตสันนิษฐาน เพราะในความเป็นจริง จักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ยังมีความลับซ่อนเร้นอะไรไว้อีกมากมาย แค่ไม่มีใครค้นพบ

ใครจะไปรู้ว่าแท้จริงแล้วดาวเคราะห์ดวงอื่นอาจจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ แต่มนุษย์บนโลกใบนี้อาจยังสำรวจไม่เจอก็เป็นได้ ทว่าพวกเราอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาค้นพบมานานแล้ว แค่ไม่บอกให้เรารู้ตัวก็เท่านั้นเอง ไม่อย่างนั้นจะมีข่าวเรื่อง UFO ออกมาให้มนุษย์โลกตื่นเต้นบ่อย ๆ ได้อย่างไร จริงไหม!

“อุตส่าห์อ่านตั้งนาน สุดท้ายก็พูดถึงเรื่องมนุษย์ต่างดาว นอนดีกว่าไร้สาระ”

มัดมุกวางหนังสือลงด้วยความเซ็ง จากนั้นก็เอื้อมมือไปปิดไฟ เพียงไม่กี่นาทีก็หลับสนิท

ต่างจากบ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของมัดมุกไม่กี่กิโลเมตร โจฮันกำลังแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วใช้อุปกรณ์ซึ่งพกมาจากดวงดาวของตนส่องขึ้นไปดู

ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา แค่ได้เห็นบ้านเกิดจากที่ไกล ๆ แค่นี้เขาก็มีความสุขแล้ว แม้ทุกอย่างบนดาวดวงนั้นจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม

“ผมจะตามล่ามันให้เจอ”

เขาเอ่ยด้วยความเคียดแค้น จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องนอนแล้วเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ ไว้ในห้องลับที่ใครก็เข้ามาไม่ได้ถ้าเขาไม่อนุญาต ภายในห้องมีสิ่งของไฮเทคโนโลยีหลากหลายชนิดที่ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้ แต่สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่นกล้องส่องทางไกลที่เขาใช้เมื่อสักครู่

โจฮันเก็บทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แต่ยังไม่นอนเพราะสมองหวนกลับไปคิดถึงเรื่องอดีต ในวันที่ตนเองต้องตัดสินใจเดินทางมาตามล่าหาตัวคนชั่ว ที่หนีมาพร้อมกับไวรัสตัวร้ายซึ่งสามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตได้ทุกอย่างในจักรวาล

และน่ากลัวกว่านั้นก็คือมันหนีมาพร้อมกับยารักษา แต่เป็นยารักษาที่ยังไม่สมบูรณ์ หากตกอยู่ในมือคนคิดใหญ่ทำใหญ่ละก็ ดาวดวงนี้จะมีจุดจบไม่ต่างจากดาวของเขาแน่นอน

ปิตูเรสคือชื่อของดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างจากโลกใบนี้หลายล้านปีแสงและมีขนาดเล็กกว่าเท่าตัว แต่ดาวดวงนี้กลับมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ไม่ต่างจากโลกแค่จำนวนน้อยกว่าก็เท่านั้น

พวกเขาค้นพบสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้มานานนับร้อยปีโดยที่คนบนโลกใบนี้ไม่เคยค้นหาพวกเขาเจอเลย เพราะพวกเขามีเทคโนโลยีสุดล้ำยิ่งกว่าในภาพยนตร์การ์ตูนของโดราเอมอนเสียอีกในการหลบซ่อนตัว จึงไม่มียานอวกาศลำใด หรือกล้องส่องทางไกลตัวไหนค้นพบดาวปิตูเรส

ด้วยความที่คนบนดาวปิตูเรสฉลาดหลักแหลม ทำให้มีการพัฒนาสิ่งต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา พวกเขามีทั้งกล้องส่องทางไกลที่สามารถมองในระยะไกล ๆ ได้อย่างชัดแจ๋ว มียานอวกาศที่สามารถเดินทางไปยังดาวดวงอื่นโดยใช้เวลาไม่นาน และมีระบบเทคโนโลยีล้ำสมัยอื่น ๆ อีกมากมาย

แต่น่าเสียดายที่คนบางคนกลับใช้ความเก่งกล้าทางด้านนี้พัฒนาเชื้อไวรัสน่ากลัวขึ้นมาเพื่อครอบครองจักรวาลรวมถึงโลกด้วย แล้วเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น

เมื่อหนึ่งในเจ้าหน้าที่วิจัยติดเชื้อตัวนี้อย่างไม่รู้ตัว ทำให้สิ่งมีชีวิตบนดาวปิตูเรสต้องพบเจอกับโรคระบาดรุนแรงและพากันล้มหายตายจาก

เนื่องจากยารักษาโรคนี้ยังพัฒนาไม่สมบูรณ์แบบ ทำให้เอเดอริกผู้คิดค้นไวรัสและยา ตัดสินใจขโมยทั้งสองอย่างขึ้นยานอวกาศแล้วหนีมาบนโลกใบนี้ เพื่อเอามาพัฒนาต่อ จากนั้นก็สร้างความฝันตัวเองให้สำเร็จ

เป็นเหตุให้โจฮันต้องมาตามล่าเพื่อแก้แค้นให้พ่อแม่พี่น้องของตนซึ่งไม่มีลมหายใจเหลือแล้ว รวมถึงแก้แค้นให้คนบนดาวปิตูเรสด้วย โชคดีเหลือเกินที่เขาไม่ติดเชื้อทำให้ร่างกายแข็งแรงดี

“วันนี้ไม่เจอ พรุ่งนี้ก็ต้องเจอ เอเดอริก” ใบหน้าของมาเฟียหนุ่มเคร่งเครียดขึ้นมาด้วยความน่ากลัว ก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อนแล้วไปทำงานในวันพรุ่งนี้

โจฮันมาตามหาเอเดอริกตั้งแต่สองปีก่อนถือว่านานพอสมควร แต่ชายผู้นั้นกลับไม่แสดงพิรุธใด ๆ ออกมา ทำให้เขาจับตัวคนร้ายไม่ได้เสียที แต่หลายวันก่อนมีเบาะแสของเอเดอริกที่ประเทศไทย

ข่าวบอกว่าชายหนุ่มผู้นี้กำลังเสนอแผนของตนกับนายทุนรายหนึ่งที่มีความบ้าอำนาจมาก และมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะสนับสนุนให้เอเดอริกวิจัยตัวยารักษาโรคได้สำเร็จ

แม้เวลาจะผ่านไปนานถึงสองปี แต่ยาตัวนี้กลับไม่มีความคืบหน้าเลยสักนิด เพราะเขาต้องหลบซ่อนคนของโจฮันบวกกับไม่มีงบประมาณมากพอ

ครืด ครืด…

ชายหนุ่มหลับตาได้ไม่ถึงห้านาทีโทรศัพท์ก็มีสายเข้า

“ครับอา” ไม่ใช่ใครที่ไหนที่โทรมา แต่เป็นโจริน คุณอาคนสวยของเขาที่มาแต่งงานกับคนบนโลกใบนี้เมื่อหลายสิบปีก่อน และผู้ชายคนนั้นก็เป็นผู้มีอิทธิพล ทำให้เรื่องของคุณอาโจรินไม่มีใครสงสัย สองสามีภรรยามีลูกชายเพียงคนเดียว จึงรับโจฮันเป็นบุตรบุญธรรม

“เป็นยังไงบ้างโจฮัน ทุกอย่างราบรื่นไหม”

“ไม่มีปัญหาครับอา ได้เบาะแสของเอเดอริกแล้ว”

“ระวังตัวหน่อยนะ อย่าให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเราเป็นใครมาจากไหน เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่”

“ไม่ต้องห่วงครับอา ผมระวังตัวอยู่แล้ว”

“อย่าประมาทแล้วกัน คนบนโลกฉลาดน้อยกว่าพวกเราก็จริง แต่เรื่องสอดรู้สอดเห็นที่หนึ่ง”

“ฮ่า ๆๆๆ ครับอา ผมจะระวังตัว”

คุยกันอีกสองสามประโยคโจรินก็วางสาย แต่ก็ไม่วายกำชับเรื่องชาติกำเนิดเพราะกลัวมีคนมารู้

โจฮันจึงให้คำสัญญาว่าตนจะไม่บอกใครเด็ดขาด ความลับเรื่องที่เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวจะไม่ถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน แต่เขาไม่รู้หรอกว่าคำสัญญาที่ให้คุณอาในคืนนี้จะไม่เป็นจริง เพราะจะมีคนล่วงรู้ความลับของเขาในวันพรุ่งนี้