วันต่อมา
ลิตาเดินทางกลับคอนโดโดยมีพี่ทัดมาส่ง เธอกลับขึ้นมานอนบนห้องต่อเพราะเพลียจากการดื่มเหล้าและเต้นจนปวดเมื่อยไปทั้งตัว
ด้านอาจารย์พอร์ชตอนนี้ก็เริ่มไม่สบายใจเพราะโทรไปหาลิตาไม่ติดจึงกระวนกระวายกระสับกระส่ายทั้งคืน
"ลิตาเธอไปเหลวไหลที่ไหนฮะ!!" ผมเดินออกมาก็เห็นประตูห้องของลิตาปิดไม่สนิทจึงเดินเข้ามาดูก็พบว่าเธอนอนหลับอยู่บนเตียง
"ลิตา!!" ผมดึงแขนเธอขึ้นมาแต่เธองัวเงียมากจนพูดจาไม่รู้เรื่อง "ลิตาตื่นมาคุยกันเดี๋ยวนี้!!"
สุดท้ายผมก็ต้องนั่งรอลิตาจนเย็นกว่าเธอจะยอมลุกจากที่นอน
"อาจารย์เข้ามาได้ไงคะ?" ฉันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดแถมยังมองหน้าอาจารย์ที่มีรังสีอำมหิตอยู่รอบตัว
"เมื่อคืนกลับบ้านไปเป็นไงบ้าง" ผมถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ก็ดีค่ะ"
"คงคิดถึงบ้านมากเลยสินะ ถึงได้เต้นเป็นปลาถูกน้ำร้อนลวกเลย"
"ธรรมดาค่ะ!"
"ลิตา! ทำไมต้องโกหกครูด้วยแล้วเมื่อคืนอยู่กับใครฮะ!!"
"ปล่อย!!
