อกหักทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
884 คำ
การเรียนคาบแรกกับอาจารย์พอร์ชทุกคนต่างมีเสียงหัวเราะมีรอยยิ้มเพราะลิตากับดาด้าต่างแข่งกันเต๊าะอาจารย์จนเพื่อนๆถูกอกถูกใจแถมอาจารย์ก็ยอมเป็นเครื่องมือให้ลูกศิษย์ทั้งสองเต๊าะจนหมดชั่วโมง
" อีด้าวันนี้กูไม่กลับพร้อมมึงนะ"
"ตอแหลกูรู้ทันมึงค่ะ มึงมีจุดประสงค์ที่จะไม่กลับบ้านพร้อมกูอีลิตา"
"ลิตามึงจะขึ้นครูเหรอ"
"อีสัส! รู้ดีฮ่าๆๆๆ"
ทั้งสองต่างพากันหัวเราะนิสาที่ดูเหมือนจะนิ่งๆแต่การพูดออกมาแต่ละประโยคคนฟังก็ช็อตฟิลเหมือนกัน
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนลิตาเลยมาเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวๆโรงจอดรถของอาจารย์ จนกระทั่งเห็นอาจารย์พอร์ชเดินถือของลงมาและแน่นอนเธอไม่ควรพลาดนาทีทองนี้ ลิตารีบเดินจ้ำเข้าไปแต่ก็ถึงกับเบรกหัวทิ่มเมื่อมีสาวสวยในชุดนักศึกษาเดินตามมาพร้อมกับเกาะแขนก่อนจะขึ้นรถไปด้วยกัน
"อกหักทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน" ฉันได้แต่มองรถของอาจารย์ขับผ่านไปแถมเงาในรถก็พอเดาออกว่าสาวสวยคนนั้นกำลังออเซาะอาจารย์พอร์ชอยู่
วันต่อมา
ลิตาเอาแต่นั่งถอนหายใจทิ้งจนเพื่อนสนิทรีบเข้ามาเช็กอาการจนได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดว่าเธอไปเห็นช็อตเด็ดที่ทำให้หัวใจบอบช้ำกลับมา
"ฮ่าๆๆๆ"
"อีด้าหัวเราะหาโคตรเหง้ามึงหรือไงฮะ" ฉันหันไปดุอีตุ๊ดหน้าเทาพร้อมกับหยุมหัวมันเพื่อระบายอารมณ์
"โถ่เพื่อน อกหักได้จังได๋ บ่ได้เป็นอีหยังกับเขา"
"อีด้าอย่าล้อเพื่อนสิ"
"นิสามึงเป็นเพื่อนรักกูเลยรู้ไหม"
"ไม่เป็นไรนะลิตายังไงๆอาจารย์เค้าก็ไม่หันมามองมึงหรอก"
"โอ้โหอีสัสเจ็บหนักว่าเดิมอีก"
"ฮ่าๆๆๆ"
อะแฮ่ม!
"แฮ่มพ่......ง อุ๊ปส์!"
ลิตาถึงกับอ้าปากค้างเมื่ออาจารย์พอร์ชยืนจ้องหน้าเธอพร้อมกับทำหน้าตกใจที่ได้ยินคำอวยพรจากปากของลูกศิษย์แต่เช้า
"ลิตาเธอเล่นพ่อครูเลยเหรอฮะ" ผมถามเธอก่อนจะเดินอมยิ้มเข้าไปยืนข้างหน้าเธอ
"ขอโทษค่ะหนูมัวด่าอีตุ๊ดเลยไม่รู้ว่าอาจารย์เข้ามา"
"เมื่อวานกลับบ้านกี่โมง" เมื่อวานผมเห็นลิตาผ่านกระจกหลังเลยไม่รู้ว่าเธอกลับบ้านยังไงและกลับตอนไหน
"เกือบมืดค่ะ รถประจำทางกลับหมดแล้วเลยต้องเดินกลับคนเดียว"
"มึงไม่เรียกแท็กซี่หรือพี่วินล่ะคะอีวอกจอดเรียงกันเป็นหัวปลาสร้อยขนาดนั้น"
ลิตาหันไปมองตาโปนใส่ดาด้าจนอาจารย์หัวเราะออกมา
"มาเรียนกันดีกว่า" ผมตัดบทให้นักเรียนหยิบหนังสือขึ้นมาพร้อมกับเริ่มสอนอย่างใจเย็นเพื่อให้นักเรียนตามทันและเข้าใจมากที่สุด
หลังจากหมดชั่วโมงเรียนลิตาก็เดินเก็บสมุดงานมาส่งที่ห้องอาจารย์ทำให้เธอเห็นกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน
"ผู้หญิงคนเมื่อวานหนิ" ทั้งสองโอบกอดกันจนน่าอิจฉา คงหมดบุญวาสนาที่จะได้ขึ้นครูแล้วล่ะลิตาเอ้ย
แกร๊ก
เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับอาจารย์พอร์ชที่เดินเข้ามา ลิตาเลยขอตัวออกไปแต่กลับถูกอาจารย์ขยับตัวมาขวางประตูไว้
"อาจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ " ฉันมองหน้าอาจารย์ที่ส่งรอยยิ้มมาก็อดใจสั่นไม่ได้ แต่ก็ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้
"เปล่าไม่มีอะไร เห็นอรอุมาบอกเธอพักอยู่คอนโดทวีสุขเหรอ"
"ใช่ค่ะ"
"เย็นนี้กลับพร้อมครูก็ได้นะอยู่ที่เดียวกันเลย"
"จริงเหรอคะแต่หนูว่าจะไม่เหมาะนะ หนูเกรงใจอาจารย์เอ่อ..."
"ถ้าจะกลับเลิกเรียนก็มารอที่ห้องครูก็แล้วกัน ไปเรียนเถอะ"
"ค่ะ" ตายแล้วผู้ชายชวนกลับบ้านค่ะคู๊ณ!!
" ลิตาเดี๋ยวก่อน"
"คะ" ฉันหันไปมองอาจารย์ที่ยืนยื้มพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างอยู่
"ตั้งใจเรียนล่ะ"
ลิตาถึงกับเผลอยิ้มออกมาก่อนจะรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ อย่างน้อยๆวันนี้เธอก็จะได้กลับพร้อมอาจารย์แค่คิดก็ฟินแล้ว ฝนตก รถติด ได้นั่งฟินอยู่ในรถด้วยกันสองคนอะไรจะเกิดก็คงต้องเกิดแหละเนอะ
16.00น.
"สัส! ถนนโล่งแดดเปรี้ยงเชียวนะมึง"
"วันนี้รถไม่ติดไม่เกิน20นาทีก็ถึงแล้ว"
"---"
"เงียบเลยไม่สบายหรือเปล่าลิตา"
"เปล่าค่ะ "
"เธอพักอยู่ชั้นไหนเหรอครูเพิ่งมาอยู่ยังไม่รู้จักใครเลย"
"ชั้น9ค่ะ"
"หืมจริงเหรอ ครูก็อยู่ชั้น9เหมือนกัน"
"แบบนี้หนูไปให้ครูสอนการบ้านได้ไหมคะ"
"ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ"
เอาว่ะอย่างน้อยก็อยู่ใกล้กันแค่ปลายจมูก หนูจะยัดเยียดความเป็นเมียให้อาจารย์เองค่ะฮ่าๆๆ
"ยิ้มอะไรลิตา"
"อ๋อเปล่าค่ะหนูแค่อารมณ์ดีฮ่าๆๆ"
(ทำไมผมรู้สึกแปลกๆเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ)
- ผู้เขียน
