บทที่ ๘ # ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

2148 คำ

บทที่ ๘ # ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ที่เซฟเฮ้าส์ “ป้อนยามันไปอีก มันเริ่มที่จะดื้อแล้ว” ครูซสั่งลูกน้อง “ครับพี่” กรรรรซ์ ร่างไหม้เกรียมคำรามเสียงดังลั่น มันมองบอดี้การ์ดร่างยักษ์ด้วยสายตาแข็งกร้าวและแดงก่ำ คล้ายจะกระโจนเข้าใส่เต็มที มันรู้ดี ว่ามันนั้นเป็นใคร และทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่เพราะควบคุมสติไม่ได้ มันถึงต้องกลายเป็นหนูทดลองยา ให้กับรัฐมนตรี ไบรอัน ร่างสูงแต่กลับมีแต่ร่องรอยของการถูกไฟเผาไหม้ ไม่ปรากฏว่า หน้าตาดังเดิมนั้นมีรูปลักษณ์แบบไหน เชื้อชาติใด เพราะที่เห็นอยู่ตอนนี้ คือความอัปลักษณ์ “เฝ้าดูมัน คอยสังเกตอาการของมันให้ดี เพราะคืนนี้ เราจะนำมันออกปฏิบัติการ ท่านไม่อยากให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมา” บอดี้การ์ดร่างยักษ์พูดขึ้น “ครับ” “แฮร่” มันคำราม และดิ้นรน แต่กลับอ่อนแรงลงอย่างกะทันหัน เพราะยาออกฤทธิ์แล้ว สถานที่แห่งหนึ่ง “แฮร่ กรรรซ์” “เหวอ นะ นี่ มะ มันตัวอะไร” น้ำเสียงตื่นตระหนกดังขึ้น พร้อม ๆ กับเสียงปืนดังกึกก้อง “ยิงมันดิวะ พวกมึงจะมองดูมันทำซากอะไร” คนเป็นหัวหน้าด่าเข้าให้ ปัง ปัง ปัง “แฮร่ กรรรรรซ์” “อ้ากกกกกกก” เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นเป็นระยะ ๆ “จะบอกไหม ว่าเจ้านายของพวกมึง นำย***าไปไว้ที่ไหน” เสียงเข้ามนั้นถามขึ้น “บะ บอกแล้ว อะ เอาไปไว้ที่ริมแม่น้ำแคว” แคว่ก “อ้ากกกกกก” ภายในรถ “จัดการงานให้เสร็จ แล้วจะได้กลับไปนอน ฉันคิดถึงเมียแล้ว” เสียงของครูซดังขึ้น “ครับ เอ๊ะ พี่ครูซ พี่มีเมียตั้งแต่ตอนไหน” ลูกน้องสงสัย “กำลังจะมีนี่แหละ หึหึ” ในห้องของไกรภพ ไกรภพตกอกตกใจ เพราะตื่นขึ้นมาก็เจอเข้ากับใครบางคน กำลังชักเอ็นของเขาอยู่ จากที่ไฟสลัว ๆ จากหัวเตียงนั้น มันทำให้ชายหนุ่มเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใคร ที่กล้าบุกรุกลักหลับเขาในยามวิกาล และหนักไปกว่านั้น คือทำให้หัวใจของเขามันเต้นรัวเร็วจนแทบจะหลุดออกมาอยู่รอมร่อ ดูเหมือนว่าใครอีกคนจะรู้แล้วว่าผู้ที่เป็นเจ้าของห้องได้ตื่นขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นจึงเงยหน้าขึ้นสบตากับไกรภพพลางสาวเอ็นรัวเร็ว ให้ไกรภพเห็นให้ชัดเจนยิ่งขึ้น “อ๊ะ ซี้ดด พะ พี่ครูซ” ไกรภพทั้งตกใจและเสียวถึงขั้นรุนแรง อีตาบอดี้การ์ดแก่ ๆ นี่มาชักเอ็นของเขาและที่สำคัญเข้ามาในห้องเขาได้ยังไง นี่เขาล็อคหมดแล้ว ถ้าจะปีนหน้าต่างเข้ามามันก็คงไม่ได้ เพราะนี่ มันชั้นสิบนะไม่ใช่ชั้นสอง “ใช่ ฉันเอง” พูดหน้าตายมากเห็นแล้วอยากถีบ “พะ พี่ หยุดนะ ออกไปจากตัวของผมเลย อู้วว มาชักเอ็นผมทำไมนี่” ไกรภพดันใบหน้าคมเข้มออก เมื่อคนตัวโตก้มลงมาที่ตรงกลางระหว่างลำตัว แต่ครูซกลับทนทายาด ในเมื่อจูบเอ็นไม่ได้เขาก็จูบตามลำตัวไปแทนก็แล้วกัน จุ๊บ ! “เฮือก” ไกรภพสะดุ้ง จุ๊บ ! จุ๊บ ! เสียงจุ๊บดังขึ้นเป็นระยะ ๆ จากหน้าท้องไล่จุ๊บตามชายโครงวกไปที่ราวนม ไล่ไปที่รักแร้จุ๊บมาตามจุกนมสีสวยแล้วตวัดชิวหาร้อนผ่าวสะบัดไปมา แผล่บ ! “อึ่ก” ไกรภพแทบจะขาดใจตายกับการเล้าโลม ที่บอดี้การ์ดหน้าตายคนนี้โจมตีจุดอ่อนของเขา ฟันขาวกัดหัวนมและย้ายไปทำอีกด้าน จากนั้นก็ใช้นิ้วอีกข้างขยี้ตรงที่กัด ริมฝีปากของครูซดูดแรงขึ้น ๆ จนไกรภพขนลุกไปทั่วทั้งตัว “อื้อ ปล่อย ๆ อ๊าส์ มะ ไม่ปล่อยผมถีบจริงๆด้วย” ไกรภพทั้งครางและต่อต้านแต่ในขณะเดียวกัน เขาก็กำลังจะไม่ไหวแล้ว “จะต่อต้านไปทำไม ร่างกายของนายมันยอมฉันแล้ว” ครูซว่า เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะเอาอีกคนในตอนนี้ แค่อยากชื่นใจแค่นั้นเอง “ใครจะยอมให้เอาตูดกัน ปล่อยนะ” จ้องเขม็ง “นายยอมอยู่แล้ว เค ไม่ทำก็ไม่ทำ งั้นฉันชักให้นายก็แล้วกัน เราจะได้นอน” ครูซถอยทัพกลับหันไปจับที่เอ็นอุ่นของอีกคน นี่ไม่คิดจะฟังในสิ่งที่คนอื่นพูดหรือไงวะ ไกรภพตาขุ่น “อ๊ะ ซี้ดดดด” ครางออกมาเมื่ออีกคนพูดจริงทำจริง ครูซกำท่อนเอ็นของหนุ่มใต้ร่าง ก่อนจะสาวขึ้นเขาขยับข้อมือรัว ๆ แล้วแลบลิ้นออกตวัดเลียไปบนหัวบานนั้น มือชักปากดูดลิ้นเลีย ไกรภพทนได้ก็ให้มันรู้ไป “อ๊ะ ซี้ดดดด ปละ ปล่อย อย่าชักดุ้นผม อาส์ ซี้ดดดด สะเสียว อื้อ” ไกรภพเผลอแอ่นดุ้นของตนเข้าในปากของครูซ มือเขากดศีรษะของบอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่ให้จมแน่นกับแก่นกายของเขา พลางอัดดุ้นใหญ่สวนกลับไปด้วยความเสียวซ่าน ครูซถูกใจในปฏิกิริยาทางกายของคนอ่อนวัยกว่า มันดูย้อนแย้งได้อย่างน่าชมและน่าหลงใหล แผล่บ ! “อื้อ โอ้วว” ครางอย่างสุดจะทน “อยากมากสินะ หึหึ นายไม่รอดมือของฉันหรอก ไกรภพ” เสียงเป็นต่อของบอดี้การ์ดร่างยักษ์พูดขึ้น ไกรภพส่ายหน้าหนีอย่างไม่ยอมรับ “มะ ไม่ อะ เอามือออก อูยย” ปฏิกิริยาที่สวนทางกัน บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่ก็ไม่ได้สนใจ เขายังคงปลุกอารมณ์ของคนใต้ร่างอย่างต่อเนื่อง ครูซเร่งมือในการชัก ลิ้นก็ตวัดเลียหัว ไล่ลงไปที่ไข่ ก่อนที่จะวกกลับไปครอบริมฝีปากลงที่เอ็นของไกรภพอีกครั้ง “อึ่ก ซี้ดดด” เกร็งสะโพกด้วยความเสียวจัด มันวาบเข้าที่หัวบานนั้น จนร่างกายสะท้านเยือกเมื่อเจอลิ้นร้อน ๆ ของคนตัวโต ขบเม้มและตวัดลิ้นหัวบานไล่มาที่ฐานของลำเอ็น แล้วมันจะเหลืออะไร ไกรภพก็ครางลั่นห้องเมื่อความสุขสมกำลังมาเยือน “อ๊าาส์ ซี้ดดดด ตะ แตกแล้ว ซี้ดด” ครางเสียงสั่น เมื่อถูกอีกคนดูดแก่นกายอย่างรุนแรง กายแกร่งกระตุกวูบน้ำรักพุ่งออกมาเข้าปากของครูซอย่างมากมาย บอดี้การ์ดมือฉมังดูดกินน้ำรักของคนใต้ร่างอย่างหิวโหย เขาดูดเลียกินจนหมด แล้วใช้ทิชชู่เช็ดคราบรักออกจนหมด จัดการนำแก่นกายของอีกคนกลับเข้าไปในกางเกงตามเดิม พลางห่มผ้าให้ ก็ขยับกายเข้ามานอนเคียงข้างหันมองดูอีกคนที่หายใจอย่างเหนื่อยหอบ ก็ยิ้มชอบใจ ยื่นใบหน้าเข้าหากดริมฝีปากของตน ลงกลีบปากของไกรภพอีกครั้ง คนอายุน้อยกว่าเมื่อยังหอบเหนื่อยอยู่ ก็เจออีกคนจูบ แม้จะผลัก แต่เขาอ่อนแรงไปแล้ว ‘แม่ง ทำไมกูต่อต้านไม่ได้วะ นี่กูเป็นแบบไอ้เพื่อนเลวนั่นว่าใช่ไหม’ ไกรภพหลับตาอย่างไม่ต้องการสบตากับคนแก่กว่า ครูซเมื่อเห็นว่าอีกคนหลบเลี่ยงโดยการหลับตา เขาก็ไม่ว่าอะไร ตอนนี้อยากพักแล้วเหมือนกัน บอดี้การ์ดร่างโตกอดคนตัวหอมแล้วก็หลับไป ในขณะที่ไกรภพยังคงมึน ๆ และหัวใจยังคงเต้นแรง หลับไม่ลงแต่คนที่ทำนั้นไปเฝ้าพระอินทร์นานแล้ว “แม่ง ไรถึงเป็นแบบนี้วะ โอ๊ย กูอยากจะบ้าตาย นี่กูต้องมาเป็นเมียอีตาการ์ดแก่ ๆ คนนี้จริงหรือนี่” คิดด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ เพราะรับไม่ได้ที่เขาจะต้องนอนครางใต้ร่างของผู้ชาย แต่เมื่อร่างกายได้ปลดปล่อยเปลือกตาของไกรภพ ก็เริ่มจะปิดถึงจะฝืนแค่ไหนมันก็ไม่รอดเมื่อไม่ไหวเขาก็หลับไปอีกครั้ง 6:00 น. ไกรภพตื่นขึ้นมาก็มองไปที่นอนข้างกายแต่กลับพบว่ามันว่างเปล่าทั้ง ๆ ไออุ่นยังมีอยู่ หัวใจมันวูบโหวงอย่างบรรยายไม่ถูก ครูซไปแล้วเหรอไปตอนไหนทำไมเขาไม่รู้เลย ความรู้สึกของไกรภพมันแปรเปลี่ยนไป ที่รับรู้ว่าใครอีกคนไปแล้ว ไม่มีแม้แต่คำลา ชายหนุ่มรู้สึกหน่วงในอก เขาไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมถึงมีอารมณ์แบบนี้ได้ พยายามตั้งสติแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระจิตใจของตนเองเมื่อมันเริ่มฟุ้งซ่านหนักขึ้นแล้ว ในห้องน้ำ ชายหนุ่มยืนมองแก่นกายของตนเอง จู่ ๆ ก็มีภาพใครบางคนแว่บเข้ามาในห้วงคำนึง ทำให้มองเห็นว่า มีมือมาจับอาวุธลับของเขาชักขึ้นชักลง พร้อมกับดูดเลีย ไกรภพสะท้านไปทั่วร่าง จิตใต้สำนึกของตนเองนั้นชักจะเริ่มมีบอดี้การ์ดแก่ ๆ คนนี้เข้ามาทุกห้วงเวลาและ ทำลายความนึกคิดของเขามากยิ่งขึ้นแล้ว ที่บริษัท สิงหาและธีวราห์มองหน้ากัน ด้วยความรู้สึกยากจะบรรยายทั้งสงสารและเห็นใจ ที่เห็นว่าสภาพเพื่อนของเขาในวันนี้เหมือนคนใกล้จะสิ้นใจอยู่รอมร่อ แบบนี้คงถูกพี่ครูซทำอะไรมาแล้วแน่ ๆ “มึงเป็นไรมาอีก ดูทำหน้าซะ เหมือนคนเป็นโรคใกล้จะม่องเท่ง พร้อมจะอัญเชิญเข้าเมรุเตรียมเผายังไงยังงั้นเลยนะมึง” สิงหาพูด เพื่อนก็ส่งตาขุ่นมาให้ “...” ไกรภพ “ว่าไง….” ธีวราห์ “เมื่อคืน..” ไกรภพเงียบไปเฉย ๆ “เมื่อคืน ?” สองเกลอถามขึ้นพร้อมกัน “...” ไกรภพ “สัสเอ๊ย นี่พวกกูจะรู้เรื่องไหม” สิงหาอดรนทนไม่ได้ พูดเสียงเขียวขึ้นมา “... เมื่อคืน อีตาบอดี้การ์ดแก่นั่น มาดูดเอ็นกูอีกแล้ว” พูดด้วยเสียงที่อ่อนระโหยโรยแรง “ดูดเอ็น ?” สองเกลอพูดพร้อมกันอีกครั้ง “เออ” ตอบออกไป “ดูดเอ็นมึงได้ไง … มึงอยู่ไหน” สิงหาถามขึ้นอย่างมึน ๆ เมื่อคืนเขากับมันออกมาจากผับแล้วก็เข้าห้องไปแล้วนี่ พี่ครูซจะมาดูเอ็นมันได้ยังไง “มึงไม่ได้อยู่ที่ห้องเหรอเมื่อคืน” ธีวราห์ถามขึ้น “อยู่” เสียงอ่อนแรง “แล้ว ?” ธีวราห์ถามขึ้นอีกครั้ง “กูอยู่ในห้อง…และกูก็นอนหลับแล้วด้วย แต่ว่าอี ตาบอดี้การ์ดของป๊ามึงก็มาดูดเอ็นกูในห้อง แถมกูก็แตกคาปากเขาด้วย” บอกด้วยด้วยเสียงแหบ ๆ “มึงไม่ได้ฝันนะ” สิงหาถาม “สัส…กูไม่ได้ฝัน นี่มันเรื่องจริง” ตาขุ่นสิงหาเป็นงง “มึงเปิดประตูให้พี่ครูซเข้ามา ?” ถ้าไม่เปิดเขาจะเข้าไปดูดเอ็นมันได้ยังไง “กูไม่ได้เปิด” บอกกับเพื่อน “ไม่ได้เปิดแล้วพี่เขาเข้าไปได้ไง หายตัวไปเหรอ งั้นพี่ครูซคงเป็นวิญญาณแล้ว” สิงหาพูด ธีวราห์นั่งฟังอย่างสงสัย เมื่อคืนพี่ครูซออกไปทำงานให้ป๊า หรือว่า “สัส นี่มันคนจริง ดูดเอ็นกูจนกูแตกแล้วจะเป็นวิญญาณได้ไง” ไกรภพเสียงขุ่นเขียวใส่เพื่อน “ช่วงไหนที่พี่ครูซไปหามึง” ธีวราห์ซัก “น่าจะตีสองตีสามนี่แหละ” เขากะเอา เพราะไม่ได้ดูเวลา อารมณ์เ****นแบบนั้น ใครจะไปสนใจกันล่ะ “ถ้างั้นคงใช่พี่ครูซจริง ๆ เพราะเมื่อคืนป๊าให้พี่เขาไปทำงานให้” ธีวราห์คลายข้อสงสัยพลางเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง สิงหาพยักหน้าเชิงเข้าใจ แต่อีกคนนี่สิ ดูท่าจะแย่ “แล้วมึงเป็นไร น้ำแตกก็ดีแล้วนี่ไมยังทำหน้าเหมือนใกล้จะตายแบบนี้กัน” สิงหาถามขึ้น “กู…รู้สึกแปลก ๆ” ไกรภพสารภาพ “... แปลกยังไง” ถามขึ้นพร้อมกัน “…ก็เมื่อเช้า อีตาการ์ดแก่ ๆ นั่นออกจากห้องกูแล้วไม่บอกพอกูตื่นมาไม่เจอความรู้สึกแปลกๆก็พุ่งเข้ามา นี่กูไม่เข้าใจเลย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับกูวะ” พูดยืดยาว เกลอทั้งคู่มองหน้ากัน “กูว่า มันไม่ปกติแล้วว่ะ” สิงหา “...” ไกรภพ “อย่าบอกนะว่ามึงจะรักพี่ครูซเข้าแล้ว” ธีวราห์ “…” ไกรภพ “คราวนี้มึงได้เป็นเมียพี่ครูซชัวร์”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more