Bölüm 14: Arkadaş... Çekici mi?
873 คำ
"Birlikte ölümle burun buruna geldiğimiz ilk anın atmosferini özledim sadece," diye konuştu Faren, büyük yarış pistinin kapısını açan uzaktan kumandaya basarken. Şehir merkezinden pek de uzak olmayan bu yarış pisti, üniversiteden arabayla çok uzak değildi.
Faren, yeni lüks arabasıyla geniş yarış pistine doğru ilerledikten sonra, ön kapı yavaşça kendi kendine kapandı.
O gece, Faren beni ve Irene'yi buraya getirdiğinde, yarış bittikten hemen sonra bir taksiye atlayıp buradan ayrıldım çünkü barda çalışmak zorundaydım, bu yüzden fazla bir şey fark etmedim.
Bu yarış pisti, ülke çapındaki yarış pistlerine neredeyse denk bir genişlikteydi. Aslında, burası sadece lüks arabalar ve zengin çocuklarının eğlencesine yönelik amatör yarışlar için inşa edilmişti.
Gece karanlığında ve sessizliğinde bu geniş pistte, terk edilmiş birkaç araba ve yarış için kullanılan çeşitli ekipmanlar dışında bir şey yoktu.
Faren, eski arabasının önüne doğru ilerlerken, o gece kullandığımız araba yine burada duruyordu. Yeni aldığı arabanın aynı modelindeki eski mavi arabası, bir diğer yarışmacının aracıyla çarpıştıktan sonra hurdaya dönmüştü.
Faren, harap olmuş arabasının yanına park etti ve uzun süre arabasına baktı. Hiçbir şey söylemeden onu izliyordu.
"Onu tamir etmeyecek misin?" diye sordum, Faren'in eski arabasına uzun süre bakarken. Bence kapıları ve motoru biraz tamir edilse, belki de yeniden çalışabilirdi.
"Hayır!" diye başını salladı ve hemen cevap verdi.
Motoru kapattı ve sessizce yüzüme baktı.
"Ben zaten bozulmuş ya da hasar görmüş bir şeyi tamir etmeyi sevmem."
"Her zaman yenisini alabilirim," diye yüzsüzce cevap verdi. Gözlerinde, kendi arabasının bu kadar harap olmasına rağmen en ufak bir pişmanlık yoktu.
"Burada bir süre kalacağım," dedi, sigarasını ve çakmağını alırken. Pistin içinde sadece farların aydınlattığı yol vardı, geri kalanı tamamen karanlıktı.
Bu kasvetli ve ıssız ortam çok ürkütücü görünüyordu.
"Keyfine bak!" dedim, yüzüne bakmadan, telefonumu elime alarak Irene'nin mesajlarını kontrol etmeye başladım.
Faren, telefonumu kendisine doğru çevirdi ve ekranına baktı.
"Kiminle konuşuyorsun?" diye gözlerimin içine bakarak sordu.
"Irene ile konuşuyorum!" dedim, sert bir sesle.
"Aslında Irene önce benimle buluşmayı planlamıştı," diye ekledim. Faren'in neden her şeyimi bilmek istediğini anlamıyordum. Özel hayatımı paylaşmaktan hoşlanmayan biriyimdir.
"Irene," diye onun ismini söyledi ve hemen kaşlarını çattı. Faren ve Irene'nin arasının pek iyi olmadığını herkes bilirdi ve bu, Irene'nin Windsor ile çıkmaya başlamasından beri böyleydi.
Faren, telefonumu bıraktı ve hemen arabadan çıktı. Şimdi farların aydınlattığı yol dışında tamamen karanlık olan bu geniş pistte sadece ikimiz vardık.
Faren, içeriye doğru yürüdü ve küçük bir ofis gibi görünen binaya girdi. Ben de Irene'ye bir mesaj atıp gelemeyeceğimi bildirmeyi düşündüm.
Mesajlaşarak durumu açıklamanın daha iyi olacağını düşündüm, çünkü ararsam Irene'nin çalıştığım yerde olmadığımı anlamasından korkuyordum. Restoranın gürültüsünden farklı olarak burası çok sessizdi.
#### LINE (Irene'ye mesaj gönderiliyor)
Nam Khıng: Canım, iş yerindeki abla aniden hastalandı, ben de onun yerine dükkana bakmak zorunda kaldım.
Nam Khıng: Özür dilerim, bu gece yanına gelemeyeceğim.
Irene: Önemli değil, canım.
Irene: Çok daha iyi hissediyorum, merak etme.
Nam Khıng: Tamam, ama fazla düşünme, ve sakın birkaç gece üst üste uyku hapı alma. Zararlı!
Irene: Tamam, sadece uyuyamadığım zaman alıyorum, sevgili arkadaşım.
Irene: Merak etme, asıl sen fazla çalışma, tamam mı?
Irene: Eğer bir sıkıntın olursa bana her zaman söyleyebilirsin, Khıng.
Nam Khıng: Tamam, iyi geceler, fazla düşünme!
Telefon ekranından başımı kaldırdığımda, Faren'in elinde bira kutularıyla geri döndüğünü gördüm. Sigara içiyor ve hızlı adımlarla arabaya doğru geliyordu.
Tık tık. Faren, camı sertçe tıklattı ve bu, beni ürküttü.
"İn aşağı!" dedi, sigarasını ağzından çıkarmadan.
"Neden inmek zorundayım?" diye kendi kendime homurdandım, bıkkınlıkla iç çekerek. Telefonumu ve çantamı arabada bırakarak kapıyı açtım ve onun emirlerine uydum.
Faren bana bira kutusunu fırlattı ve ben de istemsizce yakaladım.
"Hey!" Neredeyse yüzüme çarpıyordu ama son anda yakalayabildim.
Ona sinirli bir bakış attım ama umurunda bile olmadı.
Pist sessizdi, sadece biz vardık. Faren, arabasının kaputuna oturup birasını açtı ve etrafa bakarak bir yudum aldı, ama bir şey demedi.
Ona geri vermek için yanına gittim çünkü istemiyordum.
"İçmiyorum," dedim, boğazım hala yanarak ve soğuk bira kutusunu ona doğru uzattım.
Ama...
Faren, beni kendine çekti, öyle ki bacaklarının arasına sıkıştım ve kımıldayamaz oldum.
"Neden bunu yapıyorsun?" dedim, kendimi itmeye çalışarak ama o beni sıkıca tuttu.
Faren bira kutusunu açtı ve köpükler her yere sıçradı.
"İç," dedi, zorla kutuyu elime verdi.
"Zaten... içmiyorum, öhö öhö" Boğazım daha da kötüleşti.
"Sesin rezil halde, duymak istemiyorum," dedi Faren, ağzında sigara ile.
"Ördek gibi ses çıkarıyorsun!" Sesiyle beni susturmaya çalıştı ve soğuk bira kutusunu zorla elime verdi.
Gerçekten susamıştım ve boğazım yanıyordu. Ama şu an su içmek istiyordum, bira değil.
Sonunda mecbur kaldım ve birayı içtim.
Soğuk birayı boğazımdan akıtarak, Faren'in o iğrenç tadını temizlemeye çalıştım. Kutuyu bitirdikten sonra ezip, sinirimi ondan çıkardım.
"Hiç bira içmemiş gibi davranma," dedi, alay ederek.
"Genelde barlarda Irene ile birlikte her gece dışarıda geziyorsun," dedi, alaycı bir şekilde.
"Hey! Başkalarını yargılamaya hakkın yok," dedim, arkadaşımı savunarak.
"Arkadaşın dokunulmaz mı?" Faren bana sertçe bağırdı.
"Windsor, arkadaşın yüzünden yarışmayı bıraktı," dedi öfkeyle.
"Yarışmak en büyük hayaliydi!"
"Ve bu pistin bu kadar boş olmasının nedenlerinden biri de senin arkadaşın," Faren, öfkeyle bira kutusunu sıktı.
"Bu pisti ben ellerimle inşa ettim!" diye bağırdı. Boş bira kutusunu yere attı.
Beni kendine çekti, kollarıyla sarıp beni göğsüne bastırdı.
"Merak ediyorum, arkadaşın bu kadar çekici mi?" Faren, tuhaf bir ifadeyle sordu.
"Arkadaşımın bu kadar çekici olduğunu düşünüyor musun?" Faren, hayal gücünü zorladı.
"Arkadaşımın ne kadar çekici olduğunu merak ediyorum," dedi, elini yavaşça göğsüme sokarken.
"Bu durumda arkadaşımın ne kadar çekici olduğunu merak ediyorum," dedi, elini bluzumun içine sokarken.
- ผู้เขียน
