“แสดงว่าคุณรวีไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียว ต้องเก่งมากด้วยแน่ๆ ไม่อย่างนั้นพ่อเลี้ยงคงไม่รับมาเป็นผู้ช่วย ขนาดคุณมินตราขอไปเป็นผู้ช่วย พ่อเลี้ยงยังไม่ยอมเลย” ใบบัวว่า
“น้อยๆ หน่อยนังใบบัว คุณอย่าไปเชื่ออะไรกับลมปากนังใบบัวนะคะ คุณไปทานข้าวเถอะ พ่อเลี้ยงบอกไว้แล้ว ว่าคุณจะมา มีเกี๊ยวกุ้งสำหรับคุณ หรือจะรับข้าวกับแกงฮังเลก็ได้
“ขอเกี๊ยวกุ้งดีกว่าค่ะ”
“พ่อเลี้ยงฝากบอกคุณว่าให้ตามไปที่ท้ายไร่แปลงชาก่อนสิบโมง” นางได้แต่ค้อนปรามๆ ใบบัว ทั้งที่ไม่ชอบหน้าหญิงสาว แต่แม่นุ่มไม่วายบอกอย่างสุภาพ
“คะ!” หญิงสาวอุทานเสียงสูง พร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือดูเวลา จะเก้าโมงแล้ว
“คือพ่อเลี้ยงเพิ่งทานข้าวเสร็จและขับรถออกไปเมื่อครู่ค่ะ” แม่บ้านให้ความกระจ่างหญิงสาว หญิงสาวพยักหน้ารับ พร้อมกับยื่นมือไปรับชามเกี๊ยวกุ้งจากแม่บ้านสูงวัย แล้วเดินออกไปที่โต๊ะ ทว่าไม่ทันที่หญิงสาวจะย่อตัวลงนั่ง หญิงสาวอีกคนที่เดินเข้ามาใหม่
