แม้จะลุ่มหลงในรสสวาทของคณพัทรสักแค่ไหน แต่เพราะความเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี ก็ทำให้อัปสรสวรรค์ พยายามที่จะพาตัวเองออกมาจากกับดักเสน่หานั้นให้ได้
แม้ทุกๆ ความพยายามที่เกิดขึ้น จะพ่ายแพ้ราบคาบให้กับคณพัทรเสียทุกครั้ง เมื่อถูกเขาสัมผัสลูบไล้
สิบกว่าวันแล้วสินะที่หล่อนตกเป็นทาสบำเรอให้กับเขา ผู้ชายเอวดีที่ไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยในการเคลื่อนไหวบั้นเอวเลย
ทุกครั้งที่มีโอกาส คณพัทรจะจับหล่อนกลืนกินอย่างเร่าร้อน แม้หล่อนจะเกรงกลัวว่าพนักงานจะผ่านมาเห็น หรือมาได้ยิน แต่เขาก็ขจัดความกลัวของหล่อนด้วยจูบและการสอดใส่ชั้นเลิศที่ทำให้สมองของหล่อนขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก
มันน่าอับอายนักที่ผู้หญิงเก่งๆ อย่างหล่อนจะต้องมาพ่ายแพ้ให้กับคณพัทร ผู้ชายที่หล่อนไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวเขา
และค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน...
หล่อนกลับบ้านช้า และเขาก็เข้ามาทำให้หล่อนร้องครวญครางอย่างน่าอับอาย
“ฉันต้องทำงาน...”
“คุณก็ทำไปสิ
