ไม่นาน เรือเร็วที่ทั้งสามคนโดยสารมาก็มาถึงยังชายฝั่ง ร่างกำยำของภูผายืนขึ้นแล้วขยับมายืนตระหง่านยังกลางเรืออย่างมั่นคง ด้วยความเคยชินที่ต้องอาศัยเรือในการเดินทางเป็นประจำทำให้นายหัวหนุ่มไม่โซเซแม้ว่าจะไม่ได้ยึดเกาะอะไรไว้เลยก็ตาม
ในตอนที่เรือชะลอความเร็วเพื่อที่จะเข้าเทียบท่า ร่างใหญ่ก็เดินเข้าไปหาเด็กสาวซึ่งเนื้อตัวยังคงเปียกชื้น นั่นทำให้เธอถึงกับสั่นงันงกด้วยความหนาวเหน็บ ด้วยความที่เธอยังยังไม่หายจากไข้แล้วโดนคนป่าเถื่อนโยนลงน้ำแบบนั้นอีกจึงทำให้เธอเริ่มจะเริ่มไข้สูงขึ้นอีกแล้ว
ไม่พูดพร่ำทำเพลง มือใหญ่ของภูผาได้คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนนุ่มแล้วกระตุกให้เด็กสาวลุกขึ้นอย่างแรงจนร่างเล็กต้องยืนขึ้นตามแรงดึงอย่างจำยอม
"โอ้ย! เจ็บ ปล่อยหนูนะ!" วิรัศยาที่ลุกพรวดตามแรงดึงได้เซถลาไปปะทะกับแผงอกแน่นเนื้อเพราะจังหวะนั้นคลื่นทะเลได้วิ่งเข้ามาชนข้างเรือพอดิบพอดี เด็กสาวไม่สามารถทรงตัวได้เหมือนกับค
