บทที่ 14 ของเหลือจากน้องสาว
โรงพยาบาล
หมอบอกปลอดภัย ไม่มีช้ำใน มีแค่แผลฟกช้ำ แผลถลอกแค่นั้น ตอนนี้ฉันก็แค่เฝ้ารอให้เขาตื่น
“ อึก~ คุณมิกิ ” ฉันที่นั่งสัปหงกอยู่ใกล้เตียงสะดุ้งตื่นหันมองคนที่นอนอยู่บนเตียงทันที
“ ตื่นแล้วเหรอ ”
“ อูย~ ครับ คุณพาผมมาที่นี่เหรอ? ”
“ อืม นายยังเจ็บตรงไหนอีกไหม ”
“ ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ ”
“ ดีแล้ว ” ฉันมองหน้าเขา จ้องลึกลงไปในนัยตาเขาโดยไม่มีสาเหตุ รู้แค่ว่าอยากทำตามหัวใจเรียกร้องก็แค่นั้น
“ มาเฟียแบบพวกคุณน่ากลัวนะ มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง มาถึงกระทืบ ไม่พูดจาให้มากความ ผมนี่ตกใจแทบช็อก แต่ไม่ทันช็อกเพราะโดนกระทืบน่วมทั้งตัวเสียก่อน ” เขาพูดติดตลก
“ คราวหลังฉันจะพานายไปด้วยแล้ว ไม่ให้อยู่บ้านหรอก มีแต่คนมารังแกนาย ”
“ สอนผมยิงปืนบ้างสิ ”
“ อยากจับปืนเหรอ ”
“ ครับ ”
“ เอาไว้ว่างๆ จะสอนนะ นายนอนพักเถอะ อีกสักประเดี๋ยวค่อยกลับบ้านกัน ”
“
