"หนูหวังว่าเฮียจะรักหนูบ้าง…”
เขายังคงเงียบแล้วกระชับอ้อมกอด
"ช่วยบอกรักหนูได้ไหมคะ…"
"ฉันบอกเธอไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าขอเวลาสักพัก"
“ฮรึก…”
"รอฉันหน่อยนะ”
ฝ่ามือหนายกขึ้นมาซับน้ำตาให้คนในอ้อมแขน แล้วนอนกอดเธออย่างนั้น โดยที่ไม่มีคำว่ารักหลุดออกมาจากปาก บางทีเธออาจจะเร่งรัดเขาเกินไป แต่เขาจะรู้บ้างไหม ว่าถ้าช้ากว่านี้เธออาจจะไม่ต้องการมันอีกแล้วก็ได้…
หลังจากผ่านบรรยากาศมาคุเมื่อคืนนี้
เฮียเขื่อนก็เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ในพริบตา เขาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าเหมือนปกติทุกวัน แต่ที่พิเศษคือตอนบ่ายเขามารับเธอไปทานข้าวด้วย ซึ่งปกติเขาไม่ทานรอบบ่าย เธอเลยเลือกเป็นร้านเบเกอรี่แทน [ตามใจมาก!]
"วันนี้กลับดึกหน่อยนะ"
เขาบอกตอนที่ขับรถไปส่งเธอที่บ้าน
"เฮียจะไปไหนเหรอคะ ทำไมถึงกลับดึก? "
"ทำงานเหมือนเดิมแหละ ช่วงนี้บริษัทยุ่ง ๆ"
"อ๋อค่ะ"
เธอพยักหน้ารับ พอเฮียส่งเสร็จก็ขับรถออกไป แต่ยังไม่ทันที่เ
