"ทำอะไร"
"เฮียก็รู้ดีหนิ ว่าเอาอะไรให้หนูกิน"
"เรื่องยานั่น”
"จำได้สินะ"
"ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นยาขับเลือด…"
เขาเริ่มพูดเสียงแผ่วลงจนแทบไม่ได้ยิน
"ช่างเถอะค่ะ ย้อนกลับไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น" ร่างเล็กลุกไปเข้าห้องน้ำออกมาอีกทีก็ไม่เจอเขาแล้ว เธอยิ้มก่อนจะเอาโทรศัพท์มาตั้งกล้อง แล้วออกไปหาเฮียขุนที่ระเบียง
"เล่นกีตาร์เก่งจัง" ส่งยิ้มหวานให้
"ข้ามมาหาหน่อย เฮียไปแล้ว"
"เฮียก็ข้ามมาสิคะ หนูอยากให้เฮียข้ามมาหาหนูมากกว่า" เฮียขุนอมยิ้มก่อนจะปีนข้ามมาตามที่เธอต้องการ ร่างเล็กจับมือหนาเข้ามาในห้องแล้วถอดเสื้อผ้า
"หนูคิดถึงอ้อมกอดของเฮียนะคะ"
“ทำตอนนี้จะดีเหรอ เฮียเข้มอยู่ด้านล่างนะ"
เขาพูดเสียงเบาเหมือนไม่อยากปฏิเสธเธอ
"แต่หนูเจ็บ เฮียจะไม่ช่วยหนูเหรอคะ”
"ช่วยสิ เฮียอยากช่วย”
จบประโยคนั้นเราสองคนก็ประกบริมฝีปากเข้าหากัน แล้วเปลื้องผ้าของฝ่ายตรงข้ามออกจนเหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่า เฮีย
